Erzsébet Báthory
Ik schrijf graag over de duistere kant van de mens. Daar zitten fraaie portretten tussen en laten we eerlijk zijn, iemand met een stevige zwarte rand is een stuk interessanter dan een brave Hendrik.
Wij hadden Alva en de Bloedraad. Elders in Europa was een mensenleven ook niet veel waard. Neem bijvoorbeeld Erzsébet Báthory. Volgens het Guinness Book of records is zij de grootste seriemoordenares aller tijden. Volgens tijdgenoten was ze een van de mooiste vrouwen van Europa en dat lijk me sterk. Ze schijnt ruim 600 slachtoffers, meest jonge vrouwen, gemaakt te hebben. En niet zomaar vermoord, nee echt op gruwelijke wijze zijn de slachtoffers dood gemarteld. Het bloed dronk ze op of ze nam een bad in dat rode spul. Zoiets moet in je gezicht tot uitdrukking komen. Mooi kan ze volgens mij niet geweest zijn.
Gestoorde inteeltvrouw
Van haar jeugd is bekend dat ze regelmatig kampte met hevige aanvallen van epilepsie, net als haar vader. Ook had ze last van woedeaanvallen en hevige migraine. Het schijnt iets te maken te hebben met inteelt. Dat kwam vaker voor in aristocratische kringen waar ze de rijkdom graag in de familie hielden.
Erzsébet trouwde met de steenrijke graaf Nádašdy, ondanks dat ze drie jaar daarvoor een kind kreeg van een boerenzoon. Hoe het met de buitenechtelijke dochter en de boerenzoon afliep, vertelt de geschiedenis niet. Ik vermoed niet erg goed.
Bloed is de eeuwige jeugd
Haar motto was “Bloed is de eeuwige jeugd.” Ik heb geen idee hoe die kronkel in haar hersens ontstond maar moordden deed ze. Ze leerde het vak van haar echtgenoot. Beide genoten van het martelen van mensen en bedachten steeds nieuwe martelmethoden. Toen haar man sneuvelde, ging Erzsébet echt los. Over een periode van vijfentwintig jaar bracht ze ongeveer 650 jonge vrouwen op de meest gruwelijke manieren om het leven. Ik noem niet op hoe dat in z’n werk ging op een uitzondering na: kannibalisme. En ik bedoel niet dat Erzsébet haar slachtoffers opat. Nee, het slachtoffers kregen eigen lichaamsdelen te eten. Dat alles in de zucht naar de eeuwige jeugd.
Erzsébet Báthory vermoordde gewone mensen
Dat ze het klootjesvolk beestachtig dood martelde en het bloed als bodylotion gebruikte of opdronk als een lekkere wijn, dat was voor haar adellijke vrienden en familie niet echt een probleem. Voor de geruchten haalden ze de schouders op en ze zeiden tegen elkaar “Ze heeft een eigenaardige hobby, bezoek haar niet te vaak en schudt geen handen.” Tenslotte was dit het land van zombies, weerwolven en vampiers. Bram Stokers Dracula schijnt gebaseerd te zijn op Vlad de Spietser, ook zo’n lekkere adellijke jongen. Ik vermoed dat Bram ook een behoorlijke scheut Erzsébet gebruik heeft.
Erzsébet Báthory pleegde de verkeerde moord
Uiteindelijk viel ze door de mand. Na de dood van haar echtgenoot nam ze een minnaar. Haar minnaar stierf, ze nam een nieuwe minnaar. Die was waarschijnlijk seksueel prima voor haar, daarentegen in de bovenkamer was de minnaar minder goed toegedeeld. Die stommeling adviseerde ook adellijke slachtoffers te kiezen. Het gewone volk opsouperen alla, maar hun soort mensen? Dat ging de heersende bovenlaag te ver. De Hongaarse koning stuurde graaf Thurzó voor een verrassingsbezoek. Hij kwam precies op het juiste moment. De stank van de lichaamsresten moet niet te harden zijn geweest, overal bloed en gegil van martelingen. Hier kon de graaf zijn ogen niet voor sluiten. Een schouderklopje zat er voor Erzsébet niet in. Zelfs als slagerij zou het kasteel ook in die tijd direct gesloten zijn.
Levend inmetselen
Wat deden haar soortgenoten met deze losgeslagen gravin? Zo maar de kop afhakken ging niet. Dit moest goed geregeld worden, ze was steen- en steenrijk en familieleden wilden netjes haar fortuin overnemen. Dus kwam er een proces. Voor haar helpers was het een eitje: martelen en de kop eraf. Erzsébet kreeg levenslang in haar eigen kasteel. De koning liet de uitgangen dicht metselen op een kleine opening na. Daar kreeg ze eten en drinken door. Ook pen en papier. Direct nadat ze haar testament tot tevredenheid van haar familie had opgeschreven, alles keurig volgens de regels, stierf Erzsébet. Ik vermoed dat ze de laatste opening dicht metselden. Daarmee was de kous niet af. Ze werd begraven in de kerk bij het kasteel. Dat pikte de bevolking niet, die bloedgeile vrouw moest uit hun heilige grond verdwijnen. Dat gebeurde, waar ze gebleven is vertelt de geschiedenis niet.
Bij wikipedia kan je meer lezen.
Hier vindt je mijn contactformulier
Zo ga je naar mijn persoonlijke Facebook
Geef een reactie