Fietsen van Xanten naar huis
Wij fietsen graag, liefst in de buurt, van huis uit en onze omgeving leent zich daar prima voor. Gisteren fietsten we van Nijmegen naar Xanten, vandaag fietsen we van Xanten naar Nijmegen. Niet langs de Rijn, want daar fietst iedereen en zo leuk is die route nu ook weer niet. Vandaag fietsen we over boerelandwegen naar huis. Lekker rustig in het zonnetje en je komt niemand tegen. Wat je wel tegen komt zijn onverwachte pareltjes in het landschap.
Wat een knotenpunktkarte je brengt
Ik ben een knotenpunktkarte gekocht in Xanten, via knooppunten rijden we lekker landelijk en krijgen trek in koffie. Dat is niet moeilijk want vlak voor ons doemt een kloostercafé op en daar hebben ze prima koffie en lekkere taarten. Als je fietst verbrandt je namelijk calorieën en die vul je aan met taart. Was alles in het leven maar zo simpel. We rijden binnen door de grote kloosterpoort. Van het klooster is nog behoorlijk wat over en in de ommuurde tuin met de kippen en eenden om ons heen waggelend is het goed toeven. Wat ik heb bij zo’n historische plaats: ik wordt nieuwsgierig naar de geschiedenis. Zeker als in de tuin een graftombe staat van graaf Otto II van Gelre.
Het klooster Graefenthal
“Otto, sticht nu eens dat klooster dat je belooft hebt.”
Zo zal zijn vrouw het gezegd kunnen hebben en Otto II, die van de graftombe, stichtte in 1242 het klooster voor nonnen, in het begin vaak adellijke ongehuwde vrouwen, van de orde van de Cisterciënzerinnen. Otto wilde een huisklooster waar de familie een laatste rustplaats vond en er liggen of beter gezegd lagen een stuk of tien graven en hertogen van Gelre.
Hoe gaat dat met kloosters? Ze komen tot bloei, worden steenrijk en gaan onder. In dit geval kwam Napoleon langs, schopte de nonnen Graefenthal uit, op de keien en het klooster bestond niet meer.
Het eenzame graf
Het kloostercomplex Graefenthal is nog goed herkenbaar in z’n grachten, ommuring en nog overeind staande gebouwen. De kloosterkerk ging tegen de vlakte. Waar de graven en hertogen zijn gebleven weet ik niet maar sinds 1808 stond het grafmonument van Otto II in de openlucht langzaam te vergaan. Misschien wilde Otto daar niet weg? De tombe staat er nog steeds, nu gerestaureerd onder een moderne constructie van staal en glas in een kapelvorm. Ooit moet het een machtig klooster geweest zijn, getuige de indrukwekkende gotische kruisgang. Nu klinken daar geen gebeden meer, wat je hoort is het gerinkel van glaswerk.
Zon, tuin, koffie en gebak
We zitten hier prima. Ergens moet de invloed van die honderden jaren
prevelende contemplatieve nonnen toch haar sporen nagelaten hebben qua spiritualiteit. Die koffie en gebak worden geserveerd door de zusters van de orde der Transformanten, een Nederlandse sekte waar ze in Duitsland niet bepaald blij mee zijn, getuige de invallen van de politie in 2020 midden in coronatijd. De profeet van de groep zit vast wegens onder meer seksueel getinte aanklachten. Aan de koffie en het gebak was het niet te proeven.
Deze plek heeft echt een hoge spirituele uitstraling. Hoe komt een kip anders aan tien kuikens. Dat kan alleen met een door de heer gezegende paring.
Zoals ik zei het is een pareltje in het landschap.
Hier vindt je mijn contactformulier
Zo ga je naar mijn persoonlijke Facebook