In de pastorie wachtte op Agnes de dode lichamen van Johannes, de medekapelaan en de monnik. Op de grond hield ze huilend het hoofd van Johannes vast, ze huilde omdat ze van hem hield en uit wanhoop over haar toekomst. Wat moest ze doen? Blijven kon ze niet, de kerk stuurde nieuwe priesters, zij kwam op straat te staan zonder iemand die voor haar zorgde. De mensen in Dorestad hadden wat anders aan hun hoofd, ze moesten hun doden begraven en de stad voor de zoveelste keer opbouwen. Terug naar haar vader wilde ze niet. ‘Dat nooit,’ snikte ze radeloos.
Haar tranen stroomden tot ze geen tranen meer vond om te laten lopen. Wezenloos voor zich uit starend, streelde ze het gezicht van haar dode geliefde. Gedachteloos hield ze Johannes tegen zich aan, haar minnaar weggerukt uit het leven wat ze met elkaar deelden. Wat moest ze doen? Wat kon ze doen? Blijven kon ze niet, terug naar haar vader wilde ze niet, bovendien lag het gevaar in die richting, nu die verdomde Noormannen overal toesloegen. Ze moest een nieuw bestaan opbouwen, de vraag was hoe en waar? Langzaam daalde een kalme rust op haar neer, de rust die ze nodig had om haar gedachten vorm te geven. Ze trok zichzelf als het ware aan haar haren uit het moeras van verdriet en dacht na. Ze weigerde zich neer te leggen bij een toekomst als huisvrouw, non of prostitué. Daar voelde ze niets voor en meer opties bestonden voor een vrouw in die tijd niet. Ze zou zelf haar toekomst bepalen, ze zou en ze moest verder studeren. Ze vroeg zich af: ‘Hoe krijg ik dat voor elkaar?’
De oplossing lag voor de hand: ze werd man! Johanna nam de plaats in van Johannes en vertrok naar dat klooster in Fulda. Ze kon lezen, ze kon schrijven, ze had de oplossing! Tussen de verbrande rommel zocht ze de papieren van de monnik en Johannes bij elkaar, gelukkig zaten alleen aan de randen brandvlekken. De belangrijkste tekst kon ze lezen en het vormde voldoende bewijs dat Agnes niet bestond en dat Johannes zich bij het klooster meldde. Haar haren sneed ze bij op de wijze van het kapsel van Johannes, ze bond haar borsten af, met naald en draad paste ze kleren van Johannes aan. Voilà: met haar jongensachtige gezicht en deze aanpassingen kon ze prima voor een jongeman met een mooi gezicht doorgaan. (wordt vervolgd)
Hier vind je mijn contactformulier
Zo ga je naar mijn persoonlijke Facebook
Dit is mijn instagram account.
Geef een reactie