Raven
Laten we het eens over de raven of kraaien hebben. Ik las laatst iets over een 5-daags Tiharfestival. Dat is een van de grootste festivals in Nepal en wordt gevierd ergens vanaf half oktober tot half november. Tijdens dit kleurrijke lichtjesfestival worden goden, dieren en mensen vereerd, en wordt de overwinning van het goede op het kwade gevierd. Mooi toch.
De kraai, de koe en de hond zijn in de ogen van de Nepalezen dieren waar mensen een intense relatie mee kunnen hebben. Dat is bijzonder en elk dier heeft een dag die volledig aan dat dier geweid is en waarop ze worden verwend en vereerd.
Raven of kraaien
Raven, kraaien, roeken en kauwen horen allemaal tot het geslacht Corvus. Om de een of andere reden hebben deze zwarte slimmeriken een imagoprobleem. In ieder geval in het westen. Ik noem een paar voorbeelden: ‘een dag vol ongeluk is een ravenzwarte dag’, ‘de kraaienmars blazen’, ‘stelen als de raven’, ‘een Rabenmutter’, dat is een Duitse moeder die haar kind verwaarloost. Zo kan ik nog wel even doorgaan.
Slechte naam?
Waar komt die slechte naam vandaan? Niet van mij, ik mag die brutale beesten wel. Bij de Germanen waren kraaien belangrijke dieren. Vooral raven kwamen in de Germaanse mythologie veel voor. Wodan werd, vergezeld door twee raven. Deze raven heetten Hugin en Munin. Omdat Wodan niet overal tegelijkertijd kon zijn (wat ik niet snap, want hij was toch een god?), stuurde hij regelmatig zijn twee raven naar de aarde, om de boel voor hem in de gaten te houden. Ook vergezelden ze hem op het slagveld. Misschien voerden daarom veel Germaanse krijgers vlaggen waar kraaien en raven op afgebeeld stonden. Raven stonden in aanzien. Dus waar komt die slechte naam vandaan?
De Raaf als symbool in andere culturen
De raaf is in vele culturen een goddelijke vogel, omdat hij spreken kan: hij kan spreken. Hij wordt gezien als een spreekbuis voor de goden. En zoveel goden, zoveel zinnen. Enerzijds heeft hij te maken met de zon en het licht, anderzijds met de dood en de duisternis.
De Kelten kenden van alles aan de zwarte vogels toe: overwinning in de strijd of vruchtbaarheid. Bij de Grieken en de Romeinen was de raaf de boodschapper van Apollo en het symbool voor een lang leven. De oude Egyptenaren ware niet bepaald dol op hem. Daar was hij het symbool voor het kwaad. Hij stond in hoog aanzien, maar het beeld van het dier was wisselend zou je kunnen zeggen.
Waar ging het mis?
Heel simpel met de opkomst van het christendom. Nu was de raaf voor de Joden al een onrein dier en wellicht sijpelde dat door in het christendom. Het christendom vaagde de oude goden weg. De religieuze rol van de kraai verdween met zijn goden. Het christendom had engelen en had raven niet nodig als boodschappers. De kraai kreeg meer en meer de betekenis van voorbode van de dood. Dat kwam ook door het zwarte verendek en aan het feit dat kraaien aaseters zijn. Een andere reden voor veel boeren om het dier op te jagen, was dat kraaien voor veel overlast zorgen in de landbouw. Mensen begonnen zodoende de kraai te verjagen of te doden.
Het imago
Kraaien zijn slimme beesten. Ze laten noten voor auto’s vallen om ze kapot op te kunnen eten. Amerikaanse kraaien (waarom geen Europese?) landen op mierenhopen staan en wrijven mieren in hun veren. Dit doen ze om parasieten af te weren. Of die mieren daarvan gediend zijn waag ik te betwijfelen. Wat gebeurt er met de mieren als de kraai wegvliegt? Krijgen ze dan een vakantiereisje? Ze schijnen ook een van de weinige diersoorten te zijn (behalve de mens) die opzettelijk geluiden maken en niet om vrouwtjes te lokken. Bij mij heeft de kraai of raaf geen slecht imago.
Hier vind je mijn contactformulier
Zo ga je naar mijn persoonlijke Facebook
Dit is mijn instagram account.
Op TikTok vind je me ook
Geef een reactie