Lugh hield van koffie, hij nam de tijd om te genieten van het rijke, volle aroma. Adina bakte heerlijke taarten en zette een lekkere krachtige koffie, hij keek uit naar haar kookkunst en anders kookte hij. ‘Adina, dit is genieten, het geeft mij een mond vol muziek. Toch voel ik dat je iets kwijt wilt.’
‘Fijn dat je geniet, ik wil dat je iets voor mij doet en het gaat over mijn vader. Richard Cory, de rotzak, werd met de stoet naar het graf gereden.’
Langzaam zette Lugh het kopje neer. ‘Ik doe wat je wilt, vertel me het verhaal.’
‘Mijn moeder hield van hem, ik ben het resultaat. Bij hem duurde de liefde niet lang, hij keerde terug naar zijn familie, naar de fabriek. In een poging om hem aan zich te binden, schonk mijn moeder hem de amulet van haar moeder. Mijn oma ontplofte, de familieamulet dat al honderden jaren van moeder op dochter overging, hing om de nek van iemand zonder gaven. Veel hielp die woede niet, de amulet trouwens ook niet. Richard bleef weg, die spermadonor kende mijn bestaan, omkijken naar mij deed hij nooit. De pijn van de dood van mijn oma is voor mij alleen te dragen als ik haar amulet draag. Ik wil dat we de amulet terughalen.’
Mededogen uitspreken vond Lugh niet zinvol, hij vroeg: ‘Hoe ziet het eruit?’
‘Het is een takje ijzerhard van zilver met blauw emaille bloemetjes, gevat in een barnstenen omhulsel.’
Nadenkend haalde Lugh de gitaar uit de hoes en zachtjes zong, mompelde hij: ‘Waar je voeten treden, volg ik. Waar je ogen zweven, volg ik. De merel in de dag, de uil in de nacht, volg ik. Jouw dag, jouw nacht. Altijd volg ik.’ Even pauzeerde Lugh voor hij vroeg: Hm, het kan uitgroeien tot een lied. Is het als antwoord voldoende?
Adina glimlachte, ze had geen ander antwoord verwacht. ‘Na middernacht gaan we.’
(Wordt vervolgd)
Bij Kobo vind je meer van mijn boeken/verhalen
Hier vind je mijn contactformulier
Zo ga je naar mijn persoonlijke Facebook
Dit is mijn Instagram account.
Geef een reactie