Eloise liet de krant zakken. Had ze het slot van de badkamer gehoord? Op haar tenen liep ze naar de deur. Ze grijnsde, ze had Gio te pakken. Haar ochtendjas liet ze van zich afglijden. Haar slipje ging dezelfde weg. Het water kletterde. Ze wachtte. De baritonstem zong. “Wouldn’t it be nice if we could wake up in the morning when the day is new …”. Ze gooide de deur open. De zang brak af, ze gaf hem geen schijn van kans.
“Wat nu?”
“Hoezo wat nu. Je overviel me in de badkamer, slet. Ik ben blij dat ik leef. Jouw klauwende handen en voeten, jouw zuigende, bijtende en zoenende mond joegen me de stuipen op het lijf. Ik zag me eindigen als de mannelijke bidsprinkhaan.”
De stomp pikte hij niet. Op zijn klap volgde van haar kant een pets. In de stoeipartij nam Gio het initiatief. Twintig minuten later lagen ze hijgend naast elkaar.
Eloise lag tevreden na te soezen op zijn borst. Ze had Gio en was van plan hem te houden. Alleen dat ene dingetje vormde een donkere wolk: de afspraak met Wilma. Het voelde achterbaks dingen over Gio door te vertellen. Ze duwde de wolk weg, ze liet haar fijne stemming er niet door bederven. Niemand kwam erachter.
Huppelend trok Eloise kleding uit de kast. “I came in through the bathroom door …”
Voor de rest hoorde Gio een onverstaanbare tekst, hij herkende het nummer van de Beatles. Hij vond het een grappige eigen invulling. Het stond vast dat hij de bank niet meer gebruikte. Hoe het verder ging, zou hij wel zien.
(Wordt vervolgd)
Toelichting:
Dit is een gedeelte uit het single-boek ‘De zoektocht van Gio.’(YA fantasy). Gio gaat op zoek naar zijn vader en de betekenis van zijn magische krachten. Heksen, Sinti en geesten kruizen zijn pad en vindt hij zijn liefde terug?
Wil je meer lezen over de zoektocht? Klik hier. Het is als e-boek te koop bij Ambilicious
Hier vind je mijn contactformulier
Zo ga je naar mijn persoonlijke Facebook
Dit is mijn Instagram-account.
Geef een reactie