Tijdens de vierdaagseweek een glazen huisje in de Burchtstraat plaatsen met een skelet erin? En of het bestuur bezwaren had. De burgemeester kreeg ze stil met het noemen van de gevolgen van de claim van tien miljoen voor de financiën van de gemeente. Hij suggereerde zelfs dat het recht van de stichting Vierdaagsefeesten voor het verlenen van de terrasvergunningen in gevaar kon komen. Hij voegde eraan toe: ‘Als het gaat zoals me verteld is, lost de gemeente deze kwestie op zonder jullie verdienmodel aan te tasten.’
De vrijdag voor de Vierdaagsefeesten verrees op de plek van de stalen plaat een bushokje voorzien van extra gehard glas, want zodat Frank zei: ‘Leer me die feestgangers kennen. Met de drank uit de fles, willen de remmingen nogal eens wegvallen en de Loden Lady mag natuurlijk geen schade oplopen.’
Gezamenlijk trokken de burgemeester en Antonius het doek van het bushokje en Frank nam foto’s.
Nu het doek van het huisje was, leek het me wel een leuke plek om de rest van mijn geestleven te liggen. Gezellig tussen de mensen. De eerste paar uur had ik niet te klagen over belangstelling. Nog later werd het drukker, er kwam muziek bij. Steeds meer muziek, meer en meer mensen en het niveau van de stemmen ging omhoog. Dat gebeurde altijd bij grote groepen mensen met veel drank op. Mijn stemming zakte.
Ik werd horendol van het lawaai. Een angst zoals ik niet eerder voelde, nam bezit van me.
Zelfs het hoogtepunt in de arena, als de leeuwen de misdadigers of afvallige kruisaanbidders verscheurden, was een hondenscheet vergeleken met dit onmenselijke kabaal. Het geluid beukte op me in als bij de laatste storm op de Mare Nostrum, waarbij de golven me deden vergeten wat boven, beneden of opzij was.
(Wordt vervolgd)
Hier vind je mijn contactformulier
Zo ga je naar mijn persoonlijke Facebook
Dit is mijn Instagram-account.
Mijn boeken vind je bij Ambilicious en bij Kobo.
Geef een reactie