‘Ik vis graag in rivieren, maar ook op zee. Maar net als hier verjaagt in Nederland de vervuiling de natuur. Even wat anders, wie heeft er ooit in het kasteel gewoond? En kom niet aan met Dracula, want daar geloof ik niet in.’
‘Poe, daar vraag je nogal wat. Het kasteel is namelijk oud. Het is regelmatig uitgebreid, vervallen en weer opgeknapt. Dracula vind je daar niet. Dracula heeft nooit bestaan. Toch zijn we blij met het boek van die Bram Stoker, want het heeft ons toeristen en welvaart gebracht. Voor de communisten hier de baas waren, was het kasteel eigendom van ons vorstenhuis. Met de wisseling van der macht kregen de nakomelingen kregen het kasteel terug en maakten er een museum van. Ga kijken, als je er nog niet geweest bent.’
‘Nee, dank je wel. Ik ben de leeftijd van sprookjes ontgroeid.’ Eelco vroeg nog twee biertjes en dacht na. In Bran kon hij, volgens de heks, een magiër vinden. Hij zou het toch ooit aan iemand moeten vragen. Deze rommelige wijk leek hem de uitgelezen plek om aan informatie te komen. Cafébazen wisten veel. De oranje-gele-groene aura van de waard hakte de knoop voor hem door. Hij nam de gok. ‘Zeg, is er, los van het kasteel, in deze stad nog iets te beleven?’
‘Hoezo? Als je iets te eten zoekt: het barst van de lekkere eettentjes. En als je lichamelijke activiteit zoekt, weet ik wel een paar meisjes.’
‘Dank je wel voor het aanbod, maar dat bedoel ik niet. Pizza Hut hebben we in Nederland ook. Ik wil iets zien van het echte oude Roemenië. Met heksen heb ik kennis gemaakt. Hoe zit het met tovenaars, echte magie dus. Waar vind ik een echte magiër, desnoods een vampier? Zoiets bedoel ik.’ De opmerking over meisjes liet hij schieten.
Nadenkend keek de waard hem aan. Na nog een slok zei hij: ‘Jij zoekt een echte magiër? Dan heb ik iets moois voor je.’
Misschien kwam de kroegbaas ermee omdat hij Eelco, na die biertjes, een aardige vent vond. Daar wezen zijn aurakleuren in elk geval op, alhoewel er nu iets van donkerblauw in de aura kwam. Loog hij? Voorzichtig vouwde de waard een kaart open. ‘Ik garandeer je dat deze kaart je wensen vervult. Voor honderd leu is hij voor jou. Hij wijst de weg naar een graftombe. Daarin woont een magiër, een echte. Ongeveer twee uur lopen buiten de stad ligt het graf. Voor vijftig leu extra geef ik je de sleutel. De afgelopen tien jaar heb ik de kaart twaalf keer verkocht, maar de kaart is gevaarlijk. De kaart en de sleutel komen altijd terug, de kopers nooit. Dus je bent gewaarschuwd.’
Dit is een citaat uit mijn e-book ‘De tombe van heden, verleden en toekomst.’ Hier vind je het e-boek
Hier vind je mijn contactformulier
Zo ga je naar mijn persoonlijke Facebook
Dit is mijn Instagram-account.
Geef een reactie