Naar de verregende kartonnen doos keek hij niet om. Met de waterdichte slaapzak maakte hij zich niet druk om de regen. Hij had andere zaken aan zijn hoofd. Vandaag hoopte hij zijn schat terug te vinden.
Een paar jaar geleden verdween de schat van zijn moeder voor zijn ogen in de kachel. Dat was niet het laatste. De begrafenis van pa was net achter de rug of haar minnaar gooide hem de deur uit. Met veertien jaar stond hij op
straat.
Hij had geluk, bij de ouders van zijn vriend kon hij terecht zodat hij de leeropleiding allround tegelzetter kon afmaken. Werk vond hij, een slaapplaats was andere koek. Soms lag hij onder de brug, soms in de opvang of zoals vannacht in een doos tussen de struiken van het park in Deventer.
Vorig jaar kwam hij voor het eerst op de jaarmarkt. Zonder succes. Hij bleef hopen en daarom kwam hij nu vroeg.
Verrukt trok hij zijn schat uit de stapel. Het boek van zijn moeder, “Alleen op de wereld” van Hector Malot, had hij terug.
Wikipedia vertelt je meer over ‘Alleen op de wereld.’ Dit is de link.
Hier vind je mijn contactformulier
Zo ga je naar mijn persoonlijke Facebook
Dit is mijn Instagram-account.
Geef een reactie