Een beetje depri zat hij aan de bar in zijn stamcafé. Zelfs de muziek kon hem niet opbeuren.
Nieuwsgierig keek de barman Marc aan. ‘Marc, wat is er loos? Je kijkt alsof je leven voorbij is.’
Marc wees naar zijn lege glas. ‘Doe mij er nog een. Ik heb een vrouw ontmoet en nu krijg ik haar niet uit mijn gedachten.’
‘Wel, wel. Het onmogelijke is gebeurd. Marc is verliefd.’ De barman tapte het biertje en ging onverstoorbaar verder met het spoelen van glazen. ‘Vindt haar en ga lekker met haar uit. Binnenkort is het Valentijnsdag en dan geef je haar een dikke bos rozen.’
‘Ik hou niet van dat Valentijn gedoe. Bovendien moet ik haar eerst vinden en in de andere cafés is me dat ook niet gelukt. Ook Tinder was geen succes.’
‘Doe het dan op de ouderwetse manier. Hang overal briefjes op.’
Het eerste wat hij thuis deed, was briefjes maken. ‘Ivy, Marc hier. Giorgione wil je graag schilderen. Bel me alsjeblieft op. 06-84129865.’ Dat van Giorgione voegde hij aarzelend toe, misschien was het te suggestief, aan de andere kant alleen Ivy wist wat hij bedoelde en op Tinder had hij het ook gebruikt.
Met vijftien kopieën sjeesde hij langs de studentencafés en zelfs de supermarkten om met Ivy in contact te komen.
Nauwelijks had hij de deur van café de Bieb geopend of hij zag haar. ‘Ivy.’
Geen reactie. De vrouw met het golvend bruine haar was absoluut niet gediend van zijn hand op haar schouder. ‘Rot op, idioot.’
‘Hé, wat moet dat.’ De snel naderde voetstappen van de grote kerel lieten zien dat haar vriend ook niet van zijn aanwezigheid gediend was.
‘Sorry, sorry, ik zag je voor iemand anders aan.’ Dat was niet voldoende, Marc moest rennen om klappen te voorkomen.
Hier vind je mijn contactformulier
Zo ga je naar mijn persoonlijke Facebook
Dit is mijn Instagram account.
Geef een reactie