“Een, twee, drie, vier, vijf, zes, zeven, acht, negen, tien. Wie niet weg is, is gezien. Ik kom.”
Niemand riep “Kom maar.” Dat had ik ook niet verwacht. Waar zou het verstopt zijn? Wie is er eerder bij? Zij of ik. En kon ik ze uittikken?
Ik moest ook de buutplaats in de gaten houden. Dat vond ik, alles bij elkaar, best een lastig risico. Ik negeerde het. Belangrijker dan hen uittikken vond ik het vinden van de buit.
Mieke en Klaas tikte ik uit. Louise was, zoals altijd, lastiger te vinden. Die slimmerik was me misschien te snel af.
“Boek vrij.” Shit, ze had het. Lezen kon ik voorlopig vergeten.
Hier vind je mijn contactformulier
Zo ga je naar mijn persoonlijke Facebook
Dit is mijn Instagram-account.
Geef een reactie