Deurpost

Ik kom zeker 1 à 2 keer per jaar in het ziekenhuis. Dat doe ik al jaren. In een ziekenhuis moet je wachten. Alhoewel het tegenwoordig er aardig efficiënt aan toe gaat. Maar ook dan is het wachten. Vaak kijk ik om me heen. Tenslotte heb ik niets beters te doen en al die tijd zinloos naar berichten op het mobieltje kijken heeft me nooit geboeid. Mijn oog viel op een raar plaatje op de deurpost. Op alle deurposten. Dichterbij gekomen zag ik dat het een QR-code was. Huh? Zijn ze bang dat de deurpost wegloopt of dat het metaal gestolen wordt? Soms beweegt de maatschappij zich in voor mij onbegrijpelijk richtingen. Toch schijnt het vrij algemeen voor te komen. Raadpleeg Google maar eens.

Uiteraard wilde ik het waarom weten. De eerste behandelaar had de code nog nooit gezien. Hij keek me aan of ik ze zag vliegen. De tweede wist het antwoord. Het had iets te maken met meldingen aan de technische dienst als er iets kapot was. Daar moest ik toch even over nadenken. De tijd dat een onderhoudsmonteur of vrouw genoeg had aan een hamer, schroevendraaier of rol ducktape lag achter ons. Vermoedelijk zag de man of vrouw in kwestie direct om welke kamer het ging, welke apparatuur daar stond en of hij een specialist moest bellen. De digitalisering heeft ons een hoop goeds gebracht en sinds de tijd van de trekschuit is er veel verbeterd.

Vandaag zat ik dus in het ziekenhuis. Je meldt je voor de afspraak. Dan krijg je de eerste afspraak en druppels in het oog, vervolgens ga je naar de kamer waar een scan gemaakt wordt. Dan naar de oogarts. Ik zie een vlekje en dat is in mijn geval alarmfase een. Ze belt met een collega voor consult en wat ik verwachte gebeurt. Het wordt een prik in het oog.
Naar het afsprakenbureau, vervolgens naar haar collega voor het inplannen. Dan een halfuurtje wachten en naar de operatieruimte voor de prik. In de wachtruimte is het altijd druk: allemaal grijze koppen. Die oog-injecties schijnen iets met ouderdom te maken te hebben. Elon Musk krijgt bij deze organisatie geen poot tussen de deur: het is strakker georganiseerd dan hij zich in zin stoutste dromen kan voorstellen.
Daarna mag ik naar huis. Het kost tijd, maar de moderne geneeskunde is een zegen voor mij.

Wat ik me afvraag, is: waarom heeft de toiletruimte geen QR-code? Ik bedoel, je komt voor de arts. Dat doe je niet voor de lol. Het opzoeken van het toilet is op z’n minst een opluchting, daar stap je graag naar binnen. En dan geen QR-code? Ik zou me als deurpost voor het toilet behoorlijk bescheten voelen.

Hier vind je mijn contactformulier

Zo ga je naar mijn persoonlijke Facebook

Dit is mijn Instagram-account.