Zonder dat ze het erover hadden, bleef Gijs bij Maria slapen. Hij ging niet naar een hotel. En de bank in de huiskamer bleef ongebruikt. Ze kropen in het grote bed van Maria. Voor zijn ogen trok ze een denkbeeldige lijn dwars door het bed. “Hier kom je niet overheen!”
En deze keer meende ze het, dat maakte de stevige tik duidelijk.
Winkelen met Maria was een nieuwe ervaring voor Gijs. Met zijn ex-vriendinnen ging hij nooit mee. Nu moest hij wel, want het ging om een zwembroek voor hemzelf en de smaak van Maria kende hij niet. Daar wilde hij bij zijn. Dat ze meer vrouwenwinkels dan mannenwinkels bezochten, vond hij stiekem leuk. De jurkjes die ze paste, die broeken, de shirts, alles stond haar even goed. Duidelijk was dat hij Maria nooit mee zou krijgen naar de kledingwinkel van het Leger des Heils, voor haar moest het merkkleding zijn. Daar zou hij aan moeten wennen.
Tot zijn verrassing liet Maria haar auto staan.
“Gaan we met de bus?”
“Dat is nergens voor nodig. Het is een stukje lopen naar de binnenstad. Jij draagt de tas.”
Op het moderne gebouw, midden in de oude stad, stond met grote letters Thermae Bath Spa. Het ontwerp paste mooi in de omgeving. Maria had geen geduld voor de bewondering van Gijs en trok hem mee naar binnen.
“We gaan eerst zwemmen, trek je zwempak aan en je telefoontje moet je in een apart zakje doen. Hierdoor is dat dwingende apparaat uitgeschakeld. Geen bel- of berichttonen en belangrijker geen stiekeme foto’s. Na afloop krijg je hem terug.”
Maria kende de weg en liet zich in het warme bronwater van het zwembad zakken. Gijs bleef bewonderend staan aan de rand van de trap met zijn voeten in het water. “Spectaculair dat uitzicht over de oude stad en de omliggende heuvels. Groots.”
“Kom erin en geniet van het heerlijke mineraalwater.”
Onderuitgezakt in het water, vroeg Gijs: “Waar komt het water vandaan?”
“Deze spa staat niet voor niets in de binnenstad. Het water komt uit de oorspronkelijke bronnen. Ik zou het niet drinken, als ik jou was. De zwavelsmaak is niet echt lekker.”
De lucht had Gijs al voldoende verteld.
“Dit kan ik uren volhouden,” zei Maria.
“Hier krijgen we geen ruzie over.”
(Word vervolgd)
Toelichting
Dit gedeelte komt uit het eerste hoofdstuk van ‘De tunnel van Merlijn.’ YA fantasy over Gijs en zijn zoektocht naar Merlijn om een Shangri-Laan te redden. Aliens, magie en een nieuwsgierige journaliste kruizen zijn pad. Slaagt hij?
Nieuwsgierig? Deze link brengt je naar een inkijkexemplaar en toon de eerste pagina’s van het verhaal.
Hier vind je mijn contactformulier
Zo ga je naar mijn persoonlijke Facebook
Dit is mijn Instagram-account.
Geef een reactie