Het rauwe gevecht kwam op mij over als een vechtkooi matpartij zonder die kooi en blijkbaar mocht in deze knokpartij alles. Vuisten, armen, voeten, benen, tanden, alles wat het menselijk lichaam beschikte als wapen, zetten die kemphanen in. Wow, die kopstoot kwam hard aan en het was dat ik niet van vechten hield, anders zou ik applaudisseren. Nee, die stond niet meer op, zeker niet na die trappen die hij incasseerde. Het einde van het handgemeen naderde: vier tegen een dat liep op één manier af. Die scheldwoorden, die taal, die kende ik, het mooie Italiaans kreeg hier een invulling van de straat. Italiaans sprak ik als bijna puber. Ik woonde namelijk tot mijn twaalfde in Italië en in Nijmegen maakte ik voor het eerst kennis met mijn moedertaal. Nu snapte ik waarom ze niet reageerden op mijn schreeuw om op te zouten.
Een vreemde taal op straat leren daar had ik geen probleem mee, mijn moeder vond het helemaal niets, vooral als ik vol trots met een nieuw scheldwoord thuiskwam. Hier hoorde ik scheldwoorden die zelfs ik niet kende. Het leken Latijnse vloeken. Die Italiaanse vloeken kon ik volgen: “Hoerenzoon van Sixtus,” “Pikzuigend nakomertje van Alexander VI,” “Sla die leugenachtige pauszoon verrot.”
Wat waren dit voor lui? Sixtus? Alexander? Dat waren toch pausen! Pauszoon?
Ik moest iets doen aan dit smerige geknok, anders vielen tussen die gifkikkers gewonden of erger. Bovendien voelde ik een kou op mijn schouders, het duurde niet lang meer en mijn jas, outdoor of niet, lekte door. Voor ik 112 kon bellen, hoorde ik de bekende fluitjes. Natuurlijk, in het centrum, het uitgaansgebied, liep de politie haar ronde en die kwam eraan. De min of meer recht opstaande agressievelingen smeerden hem, in een confrontatie met de politie hadden ze geen zin.
De groep verdween razendsnel, Italiaans scheldend en gebaren makend, de Broerstraat in, naar de Waalkade. Naar het slachtoffer keken ze niet om, die lieten ze liggen. Het voordeel van hun vertrek was dat de weg naar mijn kroeg openlag.
(Wordt vervolgd)
Toelichting:
Het verhaal ‘de kinderen van de paus’ maakt onderdeel uit van de bundel ‘De pausen, een apart slag volk.’ Dat aparte slag was, zeker in de middeleeuwen en renaissance, een duivels volk. We praten over overspel …minnaressen …sensatie …moord …roof …seks. Wil je meer lezen over de kerk, als Sodom en Gomorra in Rome? Het is als e-boek gratis te lezen bij Kobo-plus
Hier vind je mijn contactformulier
Zo ga je naar mijn persoonlijke Facebook
Geef een reactie