het einde van de paus

We hebben een nieuwe paus. Niet dat ik er wakker van lig, want religie is niet iets wat me dagelijks bezighoudt. Als schrijver wel, religie is een belangrijk item in heel veel boeken en het geloof in goden is bij Fantasy onbegrensd. Ik schrijf graag over alles wat me intrigeert. Zo ook, een paar jaar geleden, over pausen. Duivelse pausen wel te verstaan. En het grappige is: sinds Paus Leo de verkiezing heeft gewonnen, wordt mij boek over de pausen veel gevonden. Grappig, want deze nieuwe paus is van een heel ander slag dan de pausen waar ik over schreef.

Duivelse pausen

Duivelse pausen wat zijn dat? De combinatie klopt nu niet meer, maar in de middeleeuwen en renaissance was een duivelse paus eerder regel dan uitzondering.  Overspel…minnaressen …sensatie …moord …roof …seks, dat klinkt aantrekkelijk. Waar vind je dat? Bij de paus, misschien niet bij de huidige, maar wel bij de beroepsgroep. Het is een verbazingwekkend apart slag volk. De eerste vijfentwintig van hen zijn allemaal gemarteld: onthoofd, gekruisigd, verdronken met een anker om de nek, voor de leeuwen gegooid, in ieder geval niet prettig aan hun eind gekomen. Niet een vak met een voortreffelijke toekomst zou ik zeggen. Typisch een gevalletje roeping.

Pausen met een vreemde beroepsopvatting

In Rome staat de heilige stoel. Figuurlijk is die stoel heilig, veel billen, die ooit op die stoel zaten, kenden de betekenis van het woord sacraal beslist niet. Ze gedroegen zich niet als heilige boontjes, ze opereerden als duivelse heersers uit op eigen voordeel en genoegen. Ze waren te kwaadaardig, te bestiaal om ze het heilig kruis na te geven.

Het is leuk om over die smeuïge pausen te schrijven, want tjonge, jonge niets menselijk was de opvolger van Petrus vreemd. Dat de Heer geen tien plagen op hen afgestuurd heeft! Je zou toch verwachten dat de Heer op zijn minst een regen van zwavel eb vuur op de heilige stoel liet neerdalen. Niets van dat alles. Die man moet ontegenzeggelijk een engelengeduld hebben!

Aantrekkingskracht

Ze moorden elkaar bij wijze van spreken de tent uit. Wat trok die pausen aan in dat baantje. Simpel gezegd: macht en wat daarbij komt kijken. Minnaressen …sensatie …moord …roof …seks. Dat trekt vliegen, in dit geval pausen, als honing aan. Zolang ze op de stoel bleven zitten, leefden ze erop los.

Wil je meer lezen over de kerk, als Sodom en Gomorra in Rome? Klik hier. Het is als e-boek gratis te lezen bij Kobo-plus

Hier vind je mijn contactformulier

Zo ga je naar mijn persoonlijke Facebook

Deel dit artikel