Aan Keanu’s gepest maakte Xander een eind, met dank aan Damian. Vroeger pestte zijn broer hem af en toe. Tot Xander uitdokterde hoe het magische aantrekken van zaken werkte. Hij bedacht een manier om de werking om te draaien en na twee keer met een pijnlijk lijf overeind gekrabbeld te zijn, waren de pesterijen van zijn broer afgelopen.
De kans om Keanu en zijn maatjes te grazen te nemen kwam snel.
Het vriendje kroop overeind, wreef over zijn pijnlijke kont en keek hem vuil aan. Xander deed net of zijn neus bloedde. Dit keer was Keanu degene die met zijn vuisten uithaalde en het andere vriendje kwam er direct achteraan. Ook zij krabbelden nijdig overeind. Xander stak zijn hand op en zei: ‘Jij laat mij met rust, dan laat ik jou en je vriendjes met rust. Deal?’ Drie stugge knikken volstonden.
Hij liep de kantjes ervan af, behalve bij plantkunde en kruidenkennis. Logisch, want hij hield van tuinieren. Waar hij bij de andere vakken hooguit een ster scoorde, haalde hij bij het natuurvak acht sterren. Aura’s lezen had hij snel door. Hij had zoiets nooit eerder gedaan. Toch haalde hij voor dit vak hoge cijfers. Bij meditatie zat hij meer te slapen dan zich te concentreren op zijn innerlijke rust. Opa had hem op dit vlak beter les gegeven. Misschien pikte hij daarom aura’s lezen zo snel op. Gastcolleges sloeg hij over.
Behalve die ene keer. Hij zat rustig in de kantine koffie te drinken toen een hand zijn kopje wegsloeg en de andere hand hem uit de stoel sleurde. ‘Mee jij,’ kreeg hij te horen. De man sleepte hem mee naar het klaslokaal en smeet hem in een lege stoel op de voorste rij. ‘Luisteren jij. Je denkt toch zeker niet dat ik voor Piet Snot een gastcollege geef.’ De naam van de tovenaar had hij gemist, vanwege koffiedrinken, en de boze tovenaar vond voorstellen niet nodig. Het hele uur over magie en goden moest Xander uitzitten. Eigenlijk was het best interessant wat de gasttovenaar vertelde. De magiër was ongeveer vijftig jaar, schatte Xander. Kleine baard, een vriendelijk rond gezicht. Het bruine haar liet het toekomstige verlies aan grijs en kaalheid al een beetje zien. Zijn greep had geen last van de leeftijd: een groot deel van de les voelde Xander waar de hand hem had meegesleurd.
Dit is de link naar Kobo: Bij Kobo-plus is het boek gratis te lezen.
Geef een reactie