An Irish Blessing
De prent, an Irish Blessing, uitgevoerd in Keltische stijl, het doet een beetje denken aan het Book of Kells. Mooi uitgevoerd. Ik zeg altijd, ik verzamel nutteloze kennis. Ik wilde … Lees verder
Ik schrijf fantasy boeken, het zijn geen korte verhalen en vaak meerdere delen. Het beslaat het brede scala van het genre.
De prent, an Irish Blessing, uitgevoerd in Keltische stijl, het doet een beetje denken aan het Book of Kells. Mooi uitgevoerd. Ik zeg altijd, ik verzamel nutteloze kennis. Ik wilde … Lees verder
Codista, heb je daar wel eens van gehoord? Ik niet, tot ik een oude Volkskrant las. Codista, het rolt zo lekker in je mond, het klinkt harmonieus. CODISTA… ik zie de dans van de flamingo.
Oké, genoeg … Lees verder
Geelkleurige vleeseters met een haremstructuur vonden we als eersten. Het verschil met ons was dat het mannetje hier de sterkste was. De grote grijze beesten, we noemden ze de eetslurven, maakten eveneens indruk. Als dit het niveau van leven was, … Lees verder
Ook na een jaar vonden we het te riskant om de kerneenheid te laten landen. Als er iets fout ging, kwamen we nooit thuis. Als het niet regende, maakten we verkenningsvluchten. Van een hoogte van een kilometer of twee zweefden … Lees verder
Een week later was het gat van de inslag nog steeds onzichtbaar. Niet door rookwolken, maar door verdampend water wat het gat instroomde.
De Eerste zei: ‘Ondanks dat slechts vijftien van ons over zijn, blijft onze opdracht in stand: kunnen … Lees verder
‘Zwart … zwart … zwart.’ De gele lichten, de alarmbellen: dit was geen oefening. Ik liet alles vallen. Hoofden die verbaasd uit cabines keken, zouden het niet redden. Achter me dreunden de luchtsluizen dicht en met een schok maakte de … Lees verder
Dat was drie weken geleden en de dagelijkse zoektocht naar een stageplek had niets meer opgeleverd dan het vloekend weggeslingerde archeologenblad. In de kroeg van Jaap staarde hij vol zelfmedelijden achter het opnieuw lege glas voor zich uit.
Van het … Lees verder
Af en toe hielp hij als vrijwilliger mee bij een opgraving in de buurt. Altijd gooide hij bij de projectleider een visje uit voor een stageplaats. Tot nu toe tevergeefs, op dit moment lag alle hoop bij de vrijwilligersklus van … Lees verder
Zijn vriendin Lucia had het uitgemaakt. Van haar kant radicaal en definitief. Voor zijn ogen verdween zijn nummer uit haar mobieltje. De uitstraling van liefde had hij al een poos niet gezien, maar deze uitdrukking van pure woede overdonderde hem. … Lees verder
Af en toe sloeg de twijfel toe, had hij de juiste studie gekozen? Dan dacht hij aan die opgraving bij dat Romeinse grafveld tijdens zijn eerste stage. Nog zag hij het beeld voor zich van dat simpele stenen fluitje in … Lees verder
Mogelijk gemaakt door WordPress & Thema door Anders Norén