Hoe ouder hoe gekker
Hoe ouder hoe gekker is het spreekwoord. En dat klopt. Wij fietsen tegenwoordig met het Gilde in groepsverband en weet je wat het is: we vinden het nog leuk ook. Je komt buiten, want wonen op een flat betekent ook veel minder buiten komen. Je moet er echt zelf op uit. Dus we fietsen. Inderdaad hoe ouder hoe gekker, maar wel op elektrische fietsen.
Het meest gebruikte woord onder die veertig fietsers is: “Paaltje!”
Met ander woorden oppassen: er staat een paaltje in de weg.
In Nederland zijn er zo’n 100.000.000 kippen. Nee, ik maak geen fouten met een paar nullen te veel: honderd miljoen kippen! De friponil crises heeft op dit gebied nog geen deukje in een pakje boter geslagen.
Waar we er ook minimaal 100.000.000 van hebben, zijn paaltjes.
Godsklere, wat hebben we veel van die dingen. Letterlijk overal staan ze: langs de weg, in de weg, in de stoep, midden op de weg.
Ze zijn er in alle soorten en maten, je hebt ze van hout, aluminium, boomstam, beton, natuursteen, staal, kunststof, alles wordt gebruikt om paaltjes te maken.
De paaltjes zijn zwart, wit, zwart-wit, rood, groen, geel, alle kleuren van de regenboog zie je.
En altijd zijn ze vuil, ze worden nooit schoon gemaakt.
Piet Paaltjes
Iedereen ziet ze maar niemand kijkt er echt naar. Je zorgt er alleen voor dat je er niet tegenaan knalt.
Wie er wel regelmatig tegen aan knalde was François Haverschmidt, zoon van
een wijnhandelaar en student theologie in leiden. Een Frans-Duitse naam, wijn, student, theologie; dan weet je het wel. Die combinatie kan je alleen maar overleven door een regelmatige forse inname van alcoholica. Dronken viel François elke keer over de stomme paaltjes. Logisch dus dat hij later als schrijver koos voor de naam Piet Paaltjes.
In leiden hebben ze trouwens iets met paaltjes, ze hebben een eigen soort “Leidenaartjes”, groen, van metaal, een soort Amsterdammertjes maar dan voor Leiden.
Je hebt ook ‘het paaltjeslied’ van de Leidse Sleutelgaten Groep om nog maar te zwijgen van het lied ‘de fiets van Piet Paaltjes kwam juist hier voorbij’. Volgens mij zijn ze behoorlijk knetter daar in Leiden.
Er bestaat ook zoiets bizars als paaltjesgerechten. Meestal is dat een combinatie met rookworst, al dan niet in stukken gesneden.
Wat is de oorsprong van de paaltjes?
Waar komen al die paaltjes vandaan, wat is hun oorsprong? Die is niet terug te vinden. Ik bedoel voor die honderd miljoen kippen heb je in Barneveld tenminste nog een standbeeld maar voor die honderd miljoen paaltjes bestaat geen standbeeld.
Het is begonnen met grenspalen, dan komt de kanonsloop op zijn kop in de grond om de gevel te beschermen. Daarna is het volledig uit de hand gelopen en nu zitten we met al die dingen opgezadeld.
Je hebt Amsterdammertjes (drie andreaskruisen), Leidenaartjes (twee sleutels), en Hagenaartjes (ooievaar). Ongetwijfeld zijn er nog veel meer maar daar heb ik mij niet in verdiept; je zou er een punthoofd van krijgen, van die paaltjes. De mooiste staan in Nijmegen (uiteraard); in de binnenstad staan er een stuk of tien, gemaakt door kunstenaars.
Mijn favoriet is het paaltje met de duivelskop; dat is natuurlijk een symbolische verwijzing naar de duivel Moenen in het stuk ‘Mariken van Nimwegen’.
Hoe ouder hoe gekker. Maar wel leuk.
Nederland zou trouwens Nederland niet zijn als er ook geen processen over die paaltjes gevoerd zijn. Botsingen komen veel voor: niet uitgekeken, slecht zicht, te druk met het mobieltje, verkeerd geplaatst enz. Meestal verlies je zo’n proces onder het motto: “kijk uit je doppen, je weet dat die dingen er staan.”
Dit zijn zo’n beetje de gedachten die bij me opkomen als je gezellig aan het fietsen ben met een groep van het Gilde uit Nijmegen. Pas op: “paaltje”.
Maandag = wasdag, woensdag is gehaktdag, vrijdag = visdag, zondag is kerkdag en nu hebben we ook donderdag = paaltjesdag.
Inderdaad: hoe ouder hoe gekker. Maar wel leuk.
Wil je naar het contactformulier? Klik hier
Als je mij op mijn persoonlijke Facebook wil volgen, klik hier
Deze blog is gepubliceerd op 30-09-2017 en bijgewerkt op 28-02-2021