Proloog drie
Huilend bleef ze staan, haar kinderen had ze een onzekere toekomst geschonken. Van dat beeld schudde ze zich los, Shaun had haar nodig. Vloekend op die gestoorde broer haastte ze zich terug.
Op de westelijke wenteltrap naar boven … Lees verder
Snel gleed haar blik over de baby’s, warme kleding, de briefjes en de beschermende medaillons zaten tussen de kleren, de slapende Lianne en Lyam waren klaar. Ze besteeg huilend de laatste trap naar de reis voor haar baby’s. Met trillende … Lees verder
Shaun ramde het bloederige zwaard in de schede en veegde het zweet van het voorhoofd. ‘Caitlyn, ik weet niet of we het redden. Mijn broer Dwaine is overgestapt naar de zwarte kant en de Vikingen zijn veruit in de meerderheid.’… Lees verder
Ja hoor, daar zijn ze weer: de politieke correctelingen die o zo bang zijn om iemand te kwetsen. Dit keer is het de directie van een Britse openbare school. Alsof ze daar al niet … Lees verder
Vanuit mijn binnenzak gooi ik de envelop in haar schoot. De vijfhonderd euro maken indruk. ‘Waarom heb je zoveel geld op zak?’
‘Ik ben chirurg en werk soms buiten de lijnen, als je begrijpt wat ik bedoel. De rest krijg … Lees verder
In een flits passeer ik in de natte nacht iemand langs de weg. Een liftster? Iemand met dit rotweer buiten laten staan, vind ik niet kunnen. Met de alarmlichten aan sta ik stil en wacht tot ze door de open … Lees verder
Gedachteloos liet hij slabladen vallen in grote terrarium van zijn enige vriend Linda, de schildpad. De voorbij denderende vrachtauto liet, zoals altijd, de loszittende ruiten rammelen en door de bordpapieren wanden klonk het “Ja……ja …ja …ja …” van het stel … Lees verder
Michiel had heftig last van zijn gevoelens op een zwartzanddag, zoals vandaag. In de loop der jaren leerde hij dat tegen het zwart in het hoofd, een ding hielp: het strand en de zee. Strand, zee en naakte mensen hadden … Lees verder
De wachttijd op de kerkklok was nog een half uur.
Sinds de dood van ma lette hij zelf op praktische dingen, zoals eten. Voor de maaltijd was de oplossing het cafetaria een paar deuren verder. “Wat is vandaag, Michiel?” vroeg … Lees verder
Zijn voeten roffelden op het zand tot het gespetter van het water het overnam en zonder aarzeling dook Michiel de hoge golf in. Vandaag had hij het strand nodig voor de afspraak met de zee, die hem liefdevol balsem aan … Lees verder
Mogelijk gemaakt door WordPress & Thema door Anders Norén