Eindelijk hoorde hij iets wat hij kon geloven. Het belangrijkste ontbrak. “Hoe heet hij?”
Wilma schudde spijtig haar hoofd. “We zijn te kort samen geweest. Hooguit twee weken. Ik ken hem alleen als Giuvanni van het woonwagenkamp.”
Was dit alles … Lees verder
Wilma nam een slokje likeur voor ze van wal stak. “Toen ik zeventien was, ontmoette ik hem in de bakkerij waar ik werkte. Hoe ging dat. Hij maakte grapjes, ik vond hem leuk, we gingen uit. De twee andere vriendjes … Lees verder
Misschien vergiste hij zich. Hij wist dat oom Joep de vader van zijn zus was. Oom Bram, de vader van zijn broer, volgde Joep op. De ooms Kees, Willem en Gerard stapten haar bedstee in. Nooit tegelijk, altijd als de … Lees verder
“Wat kunnen mij die kapotte glazen schelen, zo ga je als moeder niet met mijn gevoelens om. Ik wil nu de waarheid, niet opnieuw een verzonnen naam.”
“Jonge toch, laat het me je uitleggen. Ik was van plan het je … Lees verder
“Giuvanni.” Deze keer dramde Gio zo hard door dat, voor ze haar tong af kon bijten, de naam eruit floepte. In de korte stilte vroeg ze zich af hoe fel hij zou reageren.
“Je wist toch niet wie mijn vader … Lees verder
Bruggen verbinden oevers. Dat is hun functie, dat is de reden van hun bestaan. Maar de bruggen over de Spiegelwaal verbinden ook schoonheid. De schoonheid van het nieuw ontworpen landschap. Schoonheid … Lees verder
De tijd brengt verandering. Tja, na de bijna dijkdoorbraken in 1993 en 1995 wordt Den Haag wakker: stel je voor dat West-Nederland onderloopt! Niet vanuit zee, onze oude watervijand, maar vanuit … Lees verder
Nijmegen is een stad van heuvels maar ook van bruggen. En wat voor bruggen: er is schoonheid in de Nijmeegse bruggen.
Nijmegen is oud, maar de bruggen zijn jong. De Waalbrug is … Lees verder
Proloog acht
Vier schepen bleven achter, een drakkar voer de rivier af met aan boord geen trotse Vikingen. De mannen, die tegen de scheepsborden leunden, hadden geen zelfvertrouwen. Schuw, angstig staarden ze in het niets, in elkaar gekrompen als kleine … Lees verder
Proloog zeven
Met een voltooide spreuk was hij verloren, niets Walhalla, eeuwige pijn in de hel dat stond hem te wachten. De opdracht van de tovenaar: ‘Ik wil de vrouw levend,’ vergat hij, Svein wilde zelf leven! Het slap gegooide … Lees verder
Mogelijk gemaakt door WordPress & Thema door Anders Norén