Een omgevingsvergunning deel 3
De mensen helpen je prima
Heb je eenmaal een contact met een medewerker dan loopt het contact goed. De mensen helpen je graag. Dat contact heb je nodig omdat de organisatie en het management met regelgeving en procedures een soort Trump muur oprichten tussen de gemeente en haar burgers. Daar kom je niet doorheen. Er mag geen gezond verstand meer gebruikt worden. Dat ligt begraven onder stapels regels en is niet meer terug te vinden. Ik heb liever een wat minder vriendelijke ambtenaar maar wel eentje die je mag helpen.
Burgers zijn er voor de gemeente
Ik begin een kafkaiaans gevoel te krijgen. Zijn de burgers er nu voor de gemeente of is de gemeente er voor de burgers? Wat ik heb ingediend is in ieder geval niet voldoende. Een oppervlakte tekening van het hele appartement? Waar slaat dat op? Wat heeft de oppervlakte van de keuken, die zo’n 20 m1 van het balkon af ligt, te maken met een schuifpui aan de rand van het balkon?
Een vraag over veiligheid van de bestaande balkonafsluiting? Hallo, is daar iemand? Dit is een bestaand balkon. Bij de bouw was het veilig. Wat heeft die vraag met de schuifpui te maken? Als het balkon volgens de huidige voorschriften niet meer veilig is, wordt dan het complete gebouw afgebroken?
Ja, nu is alles compleet. Alleen moet er nog een tekening komen van de aansluiting tussen de pui en het balkon. Dat ene rubbertje staat er niet op. En dat moet de gemeente toch echt wel hebben.
“Oeps, sorry mijnheer, de behandelingstermijn is verstreken. We wijzen uw aanvraag af. Maar u kunt de aanvraag opnieuw indienen. Het kost u wel opnieuw leges.”
Ik voelt mij de onvrijwillige hoofdrolspeler in een kafkaiaans drama.
Bezwaarschrift
Dit pik ik niet. Dus ik schrijf een bezwaarschrift.
Ik heb nog de naïeve gedachte dat op basis van mijn argumenten ik direct een brief terug zou krijgen “sorry, foutje, hierbij alsnog de vergunning. Als compensatie hoeft u geen leges te betalen.” Maar nee, helemaal niets. Ik hoor dus niets. Ik stuur een mail. Na een uur krijg ik een telefoontje “Er is iets fout gegaan, de brief is blijven liggen”.
An me hoela, die brieven en zeker bezwaren gaan allemaal in een postsysteem met rappellijsten. Er is iemand in paniek geraakt en die heeft de brief in de la gegooid in de hoop dat de brief vanzelf zou verdwijnen.
Het einde van een omgevingsvergunning deel 3
De bestuursrechter
Ik kom uiteindelijk bij de bestuursrechter terecht. Die geeft mij gelijk. Ik krijg een omgevingsvergunning, vergoeding van alle kosten en een schadeloosstelling. Moraal van het verhaal: als het even kan geen vergunning aanvragen.
En nu voor iets compleet anders
Van mijn fantasy trilogie ‘De tovenaarstweeling’ is deel 1 ‘Draken, reuzen en zwarte dwergen’ verkrijgbaar. Als je wilt bestellen of weten wat je kan verwachten, lees dan het eerste stuk (inkijkexemplaar, onderaan)
Hier vindt je mijn contactformulier
Zo ga je naar mijn persoonlijke Facebook
Dit is mijn instagram account.
Geef een reactie