Johanna hield van mannen. Liefde of lichamelijke contacten kwamen vaker voor bij priesters, dat ging om man-man liefde of de kapelaan had een huishoudster met extra dienstverlening of de bisschop vergreep zich aan een vrouw. Dat veegde de kerk zoveel mogelijk onder het tapijt. Raakte de inwonende huishoudster zwanger, ach geen punt, ze moest haar oude moeder bezoeken en keerde na een poosje terug met een kind. Meestal hield ze haar baantje voor dag en nacht en voedde het kind en eventueel volgende kinderen met de zegen van haar pastoor op.
Die mooie monnik wist niet hoe snel hij uit haar kloostercel moest verdwijnen, toen zijn hand niets voelde waar iets stevigs moest zitten. Johanna maakte zich geen zorgen. In het begin reageerde haar minnaar onderweg op dezelfde manier en die kwam de volgende nacht terug om vervolgens samen een hele prettige tijd te hebben tot Agnes verder trok naar het klooster van Fulda.
En inderdaad die mooie monnik was geen haar beter en opende de volgende avond zachtjes en snel haar celdeur. Onder het motto de leer is sterk maar het vlees is zwak probeerden ze samen uit hoe zwak dat vlees was.
Tot de abt Johannes bij zich riep en zei: ‘Johannes trek je kleed op tot de middel.’
Agnes wist dat het verblijf hier eindigde en met pek en veren en de zweep joegen de monniken haar vast en zeker het klooster uit.
Met het onweerlegbare vrouwelijke bewijs van Agnes voor de ogen trommelde de abt op de stoelleuning. Een vrouw het klooster uitjagen gaf een grof schandaal. Vervolgens kon hij die erfenis van die rijke adellijke weduwe gevoegelijk vergeten.
Nee, hier mocht geen schandaal ontstaan, dat ging deze abt niet gebeuren. Hij wist een betere oplossing, hij stuurde hen alle twee weg. Dit probleem mocht een ander klooster oplossen en het liefst een klooster heel ver weg. (wordt vervolgd)
Hier vind je mijn contactformulier
Zo ga je naar mijn persoonlijke Facebook
Dit is mijn instagram account.
Geef een reactie