De leadzangeres, Mary Weiss, van de Shangri-Las is dood. Ik vond en vind het de beste meidengroep in de pop ooit.

Op de leeftijd van vijftien jaar (zo ongeveer) had de groep het eerste succes. Op die leeftijd en in die tijd zullen ze ongetwijfeld last gehad hebben van ongewenste seksuele aandacht, zeg maar intimidatie. En dat niet alleen, ze kregen ook te maken met ongewenste graaiende managers. Geen cent hielden de meiden aan hun hits over.

Het was muziek met een melodramatische ondertoon en een voorkeur voor liefdesverdriet, jongens en tienerangst. Voor mij hoort het bij de iconen van de pop, maar het staat niet in de top2000. Dan heeft het muziektijdschrift Rolling Stone het beter door. Van de Shangri-Las worden Leader of the Pack en Remember gerekend tot de 500 beste nummers aller tijden.

Hoe gaat zoiets. Je zit op de middelbare school, je kunt goed zingen en een songwriter ziet wat in je. Wat doe je dan? Je gaat in dat proces mee en weet jij veel van contracten. De groep bestond van 1963 tot 1968. Toen ging de groep uit elkaar vanwege juridische problemen. Weiss stelde dat ze daar vanwege contractuele afspraken nooit over mocht praten. Maar ze meldde in interviews daarna wel dat haar moeder “een aantal slechte contracten had getekend” namens haar. Dus je hebt wereldsucces en aan het eind van de rit blijf je met lege handen over.

Ik draai de Lp’s nog regelmatig.

Hier vind je mijn contactformulier

Zo ga je naar mijn persoonlijke Facebook

Dit is mijn Instagram-account.

Deel dit artikel