Corvin

Boek

‘De zoektocht van Gio’ is een single fantasy e-boek. Het is verkrijgbaar via de (online)boekhandel en de Boektiek van Ambilicious. Nieuwsgierig? Deze link brengt je naar een inkijkexemplaar en toon de eerste pagina’s van het verhaal.

Citaat 1

Geeuwend zaten Gio en Eloise aan het ontbijt. Het hotel schonk goede koffie en dat hielp om de dag te beginnen. Een voor een, al dan niet geeuwend, kwamen de anderen de ontbijtzaal binnen. Niemand maakte haast om op te staan tot Arie aangaf dat het tijd was voor het bezoek. Ze bereikten kasteel Corvin via een lange brug over een diepe gracht. De bouwer had een goed oog voor de strategische ligging, merkte Arie op. Gio gaf hem gelijk, tegen zo’n burcht was niet te vechten. Gio bewonderde het spitse dak en de indrukwekkende torens.

Eloise keek er iets anders naar. ‘In Disneyland staat het ook mooi.’ Ze hield meer van een zonnig, centraal verwarmd huis. Eloise was niet zo van het primitieve. Op het binnenterrein viel het oog van Gio op een knul met zwart haar. ‘Een ogenblikje,’ zei hij tegen Eloise. De knul schrok van de hand van Gio op zijn schouder en zijn gezicht trok wit weg. ‘Luister knul. Misschien versta je me. Misschien niet. Je blijft bij deze groep mensen uit de buurt. Snap je?’ Het diefje snapte het en maakte dat hij wegkwam. Hij zocht een andere plek voor zijn bezigheden. ‘Wat was dat?’ ‘Eloise, dat was het knulletje van mijn portemonnee. Voor vandaag heb ik hem op andere gedachten gebracht.’

Citaat 2

Met hoge snelheid zag ik de vreemde metalen koets vertrekken. Het was met recht een hele andere wereld dan de wereld waar ik als heerser leefde. Hoe reed dat ding zonder paarden? Ik hoorde de herrie tot de koets tussen de bomen verdween. Het spoor, een gele lijn, bleef voor mij zichtbaar. Hoe kon een band ontstaan met deze onbekende tovenaar? De duivel bond me met een eeuwig leven in dat boosaardige amulet. De vernietiging had me bevrijd van het medaillon, maar niet van het eeuwige leven. De band was van de duivel op Gio overgegaan. Dat moest het zijn. Logisch dat ik voelde dat ik hem moest volgen.

Ik volgde hem of beter gezegd het gele spoor. Ik kende wegen van keien, meestal een kort stukje want steen kwam van ver. De steenweg tussen de bomen was verbazingwekkend lang. Hij sloot aan op een andere weg en vervolgens weer op een bredere weg. Aan het einde van de dag bleef het gele spoor voor mij zichtbaar en slapen hoefde ik niet. Desondanks brak ik in de avond mijn speurtocht af en zocht een stille plek in een bos. Ik wilde rust om de verwarring uit mijn gedachten te bannen. Deze wereld was me onbekend.

Was het de aarde of de hel? De druïden vertelden dat de aarde plat was. Stapte mijn meester, de zwarte duivel, over de rand en daalde hij af in de hel? Dat had ik toch moeten merken? Verbleef ik in de onderwereld, de woonplaats van de god Donn? Had de vernietiging van de amulet me krankzinnig gemaakt? Gio, die me bevrijdde, straalde zuiverheid. Dat was een witte tovenaar. De anderen, die bij hem waren, vertoonden net zomin kwaad. Deze wereld was vol gekmakende verwarring. De onzekerheid deed me verlangen naar de lange slaap in de bruine pot

Hier vind je mijn contactformulier

Zo ga je naar mijn persoonlijke Facebook

Dit is mijn Instagram account.