Het oudste overgebleven stukje Schotse ruit is nagemaakt door een befaamde wolwever in, natuurlijk zo hoort het, in Schotland. Het patroon heet de ‘Glen Affric’ tartan. In de tachtiger jaren was het stukje groen, oranje en rode wol in het Glen Affric veenmoeras gevonden.
In Nederland hebben we de jurk van Texel. Dat is een zeventiende eeuwse jurk van koninklijke allure, opgedoken uit de Waddenzee uit een scheepswrak, dat de naam Palmhoutwrak heeft gekregen. Het kostbare kledingstuk is, ondanks een verblijf van bijna vier eeuwen op de zeebodem, nog in een verrassend goede staat. Het is een wereldwijd unieke vondst; er is nauwelijks kleding uit de zeventiende eeuw bewaard gebleven.
En nu hebben de Schotten ons verslagen, weliswaar met een stukje wol van ongeveer vijftig bij veertig centimeter, maar het komt wel uit de zestiende eeuw.
Een kledingkist in een wrak is een logische vindplaats. Dat is een moeras niet, ook in die tijd zal tartan niet goedkoop geweest zijn. Hier is iets gebeurd. De deskundigen weten niet of de ‘Glen Affric’ tartan onderdeel van een kilt was. Ze vermoedden dat het een stuk buitenkleding was. Kan zijn, kan zijn, maar alleen een stuk wol in een veenmoeras lijkt mij stug. Dat verliest iemand niet zomaar. Wat is het verhaal achter deze stof? Misschien een liefdesgeschiedenis tussen de landarbeider en de dochter van de landsheer? Welk drama heeft zich hier afgespeeld. Kortom waar is het lijk?
Zo ga je naar mijn persoonlijke Facebook
Dit is mijn Instagram account.
Geef een reactie