Aleydis en Fiammetta ofwel de heks van Almen en de courtisane van Rome
Dus in 1479 viert men elke dag feest in Rome, terwijl Aleydis in 1472, dus bijna op dezelfde tijd, op de brandstapel staat. Tja, gelijke monniken, gelijke kappen gaat bij Aleydis en Fiammetta niet op. Hier is het spreekwoord van toepassing: “quod licet Jovi, non licet bovi.” Vrij vertaald is dat: “wat Jupiter mag, mag de os niet.”
Aleydis legt zich, in het geheim, dienstbaar neer voor haar pastoor. Ze krijgt kost en inwoning en eindigt op de brandstapel. Een pastoor en een vrouw, dat kan niet, ze handelen in strijd met het celibaat.
Fiammetta kruipt onder haar kardinaal, in het openbaar. Nu ja, natuurlijk niet zichtbaar voor de toevallige voorbijganger, dat gaat zelfs in het decadente Rome iets te ver. Iedereen weet dat ze, als de bisschop dat wil, bereidwillig haar benen spreidt. Zij krijgt huizen en eindigt in een rijk huwelijk. Een vrouw en een kardinaal, dat kan heel goed. Dat heeft niets met het celibaat te maken, dat hoort bij de functie. Daar maakten ze zich in Rome niet druk om. Een heks in Holland? Dat was andere koek. De twee hebben van elkaar nooit gehoord: Fiammetta in het decadente, warme Rome en Aleydis is het natte, koude Almen
E-book
Het verhaal zit in mijn bundel ‘Pausen, een apart slag volk.’ Wil je meer lezen? Deze link leid je naar Kobo.
Hier vind je mijn contactformulier
Zo ga je naar mijn persoonlijke Facebook
Dit is mijn Instagram account.
Geef een reactie