Zondag
‘Je kiest toepasselijk weer.’
Het onweer deed zijn best om de zomerhitte te verdrijven, regen striemde hun gezichten, rukwinden in deze donkere nacht zwiepten door de takken, dor hout brak krakend af. Het was geen doen om de hond uit te laten, honden hadden zelf ook geen zin. Dat kwam hen goed uit. Hun enige gezelschap was die kraai, met de kop diep in de veren gedoken, in de eik naast de gietijzeren poort. De maan, noch de sterren hadden vanavond zin om de nacht te verlichten.
Adina negeerde de opmerking, met gefronste wenkbrauwen staarde ze naar het stevige poortslot: ‘Hoe goed ben jij met materie?’
‘Als je bedoelt of ik het slot open kan krijgen, is het antwoord ja. Waar ligt de amulet?’
‘Weet ik veel, ik ben nooit in dit huis met duizend deuren geweest. De amulet is geen probleem, als ik binnen ben, vind ik hem.’
Het bosje instrumenten, dat Lugh in zijn vingers had, wekte haar verbazing. ‘Je gebruikt geen trucjes? En hoe kom jij aan dat soort dingen, dat spul lijkt me niet iets wat bij de bouwmarkt in de schappen ligt.’
Lugh grinnikte en zei: ‘Trucjes of spreuken gebruik ik alleen als het moet en de prijs niet te hoog is. Jij weet dat elk trucje een prijs kent. En nee, dit vind je niet in de bouwmarkt. Dit is, laat ik het zo zeggen, een gift voor bewezen diensten. Het komt me vaak van pas, net als nu. Alstublieft.’ En met een uitnodigend gebaar duwde Lugh het piepende hek open.
Dat piepen maakte slapende honden wakker, in dit geval letterlijk. Twee grote honden, soort onbestemd, met blikkerend scherpe tanden, stormden op hen af. Adina vond het tijd om te laten zien dat ze meer kon dan lekkere taarten bakken en gebruikmaken van gunstig geworpen runen. Twee handgebaren en een paar grote brokken vlees volstonden om geen last van de honden te hebben.
(Wordt vervolgd)
Bij Kobo vind je meer van mijn boeken/verhalen
Hier vind je mijn contactformulier
Zo ga je naar mijn persoonlijke Facebook
Dit is mijn Instagram account.
Geef een reactie