Proloog zes
Shaun had hem uitgeput en de spreuk van Caitlyn pinde hem vast. ‘Caitlyn, geliefde, kom met me mee, ik heb je bevrijd van je ontvoerder, kom met onze kinderen naar mijn burcht. Daar ben je veilig.’
Haar gescheurde … Lees verder
Categorie: Fantasy Pagina 6 van 16
Ik schrijf fantasy boeken, het zijn geen korte verhalen en vaak meerdere delen. Het beslaat het brede scala van het genre.
Proloog vijf
De combinatie van een geniepige wankelspreuk en een verblindende vuurflits van Dwaine deed Shaun heel even schokken. Orm stormde naar voren met zijn zwaard vooruit gericht als een speer. Halverwege trof de vuurvloek van Shaun hem, vallen deed … Lees verder
Proloog vier
Even bleef het stil, Shaun keek naar Dwaine, Dwaine loerde naar Shaun, wie opende het gevecht? Met de kreet ‘Nescius’ en gestrekte hand opende Shaun het gevecht. Hij taste Dwaine af, hij verwachtte niet dat Dwaine bewusteloos neerstortte.… Lees verder
Proloog drie
Huilend bleef ze staan, haar kinderen had ze een onzekere toekomst geschonken. Van dat beeld schudde ze zich los, Shaun had haar nodig. Vloekend op die gestoorde broer haastte ze zich terug.
Op de westelijke wenteltrap naar boven … Lees verder
Snel gleed haar blik over de baby’s, warme kleding, de briefjes en de beschermende medaillons zaten tussen de kleren, de slapende Lianne en Lyam waren klaar. Ze besteeg huilend de laatste trap naar de reis voor haar baby’s. Met trillende … Lees verder
Shaun ramde het bloederige zwaard in de schede en veegde het zweet van het voorhoofd. ‘Caitlyn, ik weet niet of we het redden. Mijn broer Dwaine is overgestapt naar de zwarte kant en de Vikingen zijn veruit in de meerderheid.’… Lees verder
Gedachteloos liet hij slabladen vallen in grote terrarium van zijn enige vriend Linda, de schildpad. De voorbij denderende vrachtauto liet, zoals altijd, de loszittende ruiten rammelen en door de bordpapieren wanden klonk het “Ja……ja …ja …ja …” van het stel … Lees verder
Michiel had heftig last van zijn gevoelens op een zwartzanddag, zoals vandaag. In de loop der jaren leerde hij dat tegen het zwart in het hoofd, een ding hielp: het strand en de zee. Strand, zee en naakte mensen hadden … Lees verder
De wachttijd op de kerkklok was nog een half uur.
Sinds de dood van ma lette hij zelf op praktische dingen, zoals eten. Voor de maaltijd was de oplossing het cafetaria een paar deuren verder. “Wat is vandaag, Michiel?” vroeg … Lees verder
Zijn voeten roffelden op het zand tot het gespetter van het water het overnam en zonder aarzeling dook Michiel de hoge golf in. Vandaag had hij het strand nodig voor de afspraak met de zee, die hem liefdevol balsem aan … Lees verder