Het celibaat in de praktijk

Het celibaat in de praktijk

Het celibaat in de praktijk, is dat een nachtmerrie of een zegen? Het lijkt mij een tegennatuurlijke nachtmerrie, maar als je zo nodig moet: ga vooral je gang. Het is verplicht in de R.K. Kerk. Dat is geen levensregel typisch voor de katholieken. Andere religies en samenlevingen kennen dit ‘ideaal’ ook. Het Romeinse Rijk kende de Vestaalse Maagden, die celibatair moesten leven. Ook in het boeddhisme komt de celibataire leefwijze voor onder monniken.

Paus Gregorius VII hakte op de synode in Mainz 1075 de knoop door. Hij maakte het celibaat verplicht voor priesters. Die boodschap bracht hij niet zelf, hij keek wel link uit. Kardinaal Siegfried die het bekend maakte, moest rennen voor zijn leven.

Of die pausen er zelf naar leefden lees je in mijn gratis e-book bij Kobo-plus.

Citaat Alexander VI

Je kan niet zeggen dat de clerus het celibaat juichend omarmt. Ben je gek. Nog eeuwen lang copuleren priesters, bisschoppen en pausen vol overgave met hun vrouwen (soms mannen). De heilige Damasus I heeft een aanklacht van overspel aan de broek en heeft de bijnaam streler van damesoren. Paus Gregorius de Grote stamt af van paus Felix III. Ja, die jongens in Rome weten de andere sekse heel goed te waarderen.

Wie maakt het bij het uitoefenen van de seksuele daad het bontste? Tja, daar kan je een verkiezing voor houden. Wint Benedictus IX, bekend door verkrachtingen, overspel, moord, verkoper van het pausambt en vergiftiger van paus Damasus II?

Of wordt het Alexander VI, een Borgia en niet bepaald een schoolvoorbeeld van een gelovige Heilige Vader. De paustitel koopt hij. Of hij een goede vader voor zijn zeven kinderen bij verschillende maîtresses is, weet ik niet. Hij zorgt wel dat ze allemaal goed terecht komen. Het gerucht gaat dat hij een achtste kind bij dochter Lucrezia heeft. Als paus is hij niet vies van het gebruik van de brandstapel. En daarnaast staat hij bekend als gifmenger en verkoper van kardinaaltitels. Ik zet mijn geld op Alexander VI.

Geloofde men in het celibaat

Zolang het een eigen beslissing was, trok het gewone volk hooguit de schouders op. Maar van priesters of een paus geloofde men het niet. De dagelijkse werkelijkheid week te veel af. Daar getuigen vluchtschriften en schilderijen van.

Hier vindt je mijn contactformulier

Zo ga je naar mijn persoonlijke Facebook