Nee/nee sticker verdwijnt.
De nee/nee sticker op de brievenbus verdwijnt. Dat lees ik in de Volkskrant. Je moet je voortaan digitaal registeren. Dat maakt het makkelijker om aan te geven dat je geen reclamefolders wilt ontvangen. Makkelijker dan een sticker op je brievenbus plakken? Als iets makkelijks vervangen wordt door iets met meer handelingen, dus ingewikkelder, komen twee gedachten bij mij op. Welk probleem wordt hier opgelost en wie wordt hier beter van?
Welk probleem wordt hier opgelost?
Die berg reclame die ongevraagd in je bus gekieperd wordt, is een probleem. Sinds begin jaren negentig treedt de nee/nee sticker daar redelijk effectief tegen op. Prima geregeld dus. En nu moet het digitaal. Hier wordt geen enkel probleem opgelost. Blijft de vraag wie wordt daar beter van?
Wie verzint zo iets?
Wie hier beter van wordt? Het komt uit de koker van MailDB. Dat is de brancheorganisatie die geld verdient met het verspreiden van reclame. Dat digitale plan schijnt die organisatie afgesproken te hebben met een aantal gemeenten.
Nu was mijn wereldbeeld altijd dat de overheid voor de burgers zorgde en te vertrouwen was. Het bedrijfsleven wil geld aan je verdienen en is dus per definitie niet te vertrouwen.
Mijn wereldbeeld is nogal gekanteld sinds de overheid zonder met de ogen te knipperen hele volksstammen financieel in de afgrond stort en complete provincies in de grond weg laat zakken. Ook de overheid moet je tegenwoordig wantrouwen.
Dus als een privé organisatie samen met een aantal gemeenten iets bekokstoofd, zit daar een addertje onder het gras.
Het verkoopverhaaltje
Die brancheorganisatie verkoop dit met de argumenten: ‘het wordt makkelijker voor de consument’ en ‘we verwachten 20 miljoen kilo papier te besparen’. Je kon erop wachten: de duurzaamheid. Zodra termen als ‘duurzaam, betere dienstverlening, ambachtelijk’ worden gebruikt weet je dat de reclameboys je een poot uit willen draaien.
Digitaal
Oké, die organisatie doet het voortaan digitaal. Dat betekent dat ze straks beschikken over een schat aan data. Data zijn goudmijnen, die verkopen ze. Voor die data hebben ze een softwarepakket. Hoe veilig is dat ingericht? Daar stopt die organisatie minimaal geld in. Hackers slaan toe en voor je het weet liggen je gegevens bij een crimineel.
De praktijk
De bezorgers hanteren een app om te zien of ze reclame in de bus mogen gooien. Zie je het voor je? De bezorgers verdienen een zakcent door voor een vaste prijs zoveel folders te verspreiden. Die gaan echt geen tijd spenderen aan het raadplegen van een app, die gooien de reclame in de bus. Ik laat mijn sticker gewoon op de brievenbus zitten. Ongewenste reclame gaat ‘retour afzender’ via de PTT bus naar MailDB.
Hier vindt je mijn contactformulier
Zo ga je naar mijn persoonlijke Facebook
Geef een reactie