Tomaten
Wie wil over tomaten schrijven? Ik dus. Dat komt door de mooie zomer van vorig jaar.
Er stonden ongeveer zeven tomatenplanten in de tuin en op het zaadpakje stond: geeft een hoge opbrengst. Ik heb kilo’s tomaten, alles bij elkaar denk ik, zo’n dertig kilo geoogst. Voor tomaten was 2020 een prachtzomer in onze tropisch hete tuintje en met corona had ik tijd zat om te plukken.
Het waren van die kleine cherrytomaatjes, een beetje paars-rood. En lekker! Je proefde en rook echt tomaat. Vanaf half juli hebben we geen tomaten meer gekocht en om de paar dagen aten we tomaten in welke vorm dan ook klaar gemaakt.
Tomaten bewaren
De potten saus stonden in de kelder, de tomatensoep lag in de vriezer. De potten tomatenchutney waren klaar. Dat gebruikte ik direct bij het eten. Lekker zoetfris zuur. Tot een uur na het eten, toen kreeg ik voedselvergiftiging. Dat tomaat tot de nachtschade behoorde en giftig was, dat wist ik. Maar de vruchten kon je eten en groene tomaten hoefde je niet weg te gooien, zei het kookboek. Boy o boy sloeg het kookboek hier de plank mis: groene tomaten zijn nog steeds licht giftig en dat heb ik geweten. De potten chutney verdwenen in de vuilnisbak. Jammer van het werk.
Dit jaar weer tomaten?
Uhh… zo ziet er niet naar uit. De gezaaide planten hebben er helemaal geen zin in en de gekochte planten geven vrucht onder het motto “Nu vooruit omdat jij het bent, produceren we een paar tomaatjes.”
Het is trouwens ook nog niet zo’n mooie zomer en volgend jaar beter. Dan gebruik ik weer het zaad uit het succesjaar 2020.
Gelukkig lukken de courgettes wel, heb ik voor het eerste jaar druiven en de helft heb ik al weggeknipt uit de jonge plant.
Waar komt de tomaat vandaan?
Hoe komen we eigenlijk aan de tomaat? Dat is bekend, die hebben we gejat in Zuid-Amerika. Zo rond 1520 namen de Spaanse conquistadores planten met kleine gele vruchten mee. Dat vonden ze een mooie sierplant. Maar pas op, hij was giftig en dus bleven ze er vanaf. Rond 1750 kwamen ze er in Italië achter dat die gele vruchtjes, ‘pomo d’oro’ (gouden appel), eetbaar waren. Dat moet een echt ‘eureka’ moment zijn geweest. Zo heb je bijna tweehonderd jaar een giftige kamerplant, blijkt dat gevaarlijke, mooie ding ineens heerlijke vruchten te dragen. Wat ik dan niet snap is: ze waren er toch van overtuigd dat de plant in zijn geheel zwaar giftig was? Hoe zijn ze er dan achter gekomen? Hebben ze de vruchten als een gifpil uitgeprobeerd op ter dood veroordeelden?
Kruisen en selecteren
Blijkbaar vonden mensen rood een mooiere kleur dan geel en door kruisen en selecteren kreeg de tomaat de rode kleur uit de supermarkt en vanaf 1850 is het een veelgebruikte groente in de Europese keuken. Tegenwoordig ook verkrijgbaar in paars, purper of gevlekt. Zelfs groen maar daar blijf ik ver vandaan. We eten ze met kilo’s tegelijk, nog voor de wortels en de uien. De Amerikanen eten de meeste tomaten, zo’n 31 kilo per persoon per jaar. Daar sta ik niet echt van te kijken, al die ketchup bij die dikke hamburgers tikt lekker aan.
Export vanuit Marokko
supermarkt kost een kilo tomaten € 1,50 tot € 2,– in de aanbieding. Dat kan alleen door de tomatenplukkers in Marokko uit te buiten. Ze werken zes dagen per week van acht uur ’s ochtends tot vijf uur ’s middags en verdienen ongeveer € 6,– per dag.
Daar krijg je niet deze tomaat vandaan, die komt niet door de keuring, die komt uit mijn eigen tuin.
Wat wij aan tomaten verorberen van november tot april komt uit Marokko. Nu wordt dit een Bengaals kledingfabriek verhaal, alleen dan over tomaten. De Marokkaanse tomaten in onze winkels zijn veel te goedkoop. In de
Hier vindt je mijn contactformulier
Zo ga je naar mijn persoonlijke Facebook
Hier vindt je tomaatjes deel 2
Geef een reactie