Zengevoel
We waren op vakantie in Bad Bentheim. Dat heeft een kurbad met lekker warm zoutig water en een prima sauna. Daar zitten we dus. Lekker ontspannen in de binnentuin van de sauna. De ontwerper moet gedacht hebben: “Die mensen moeten tot rust komen en dus maak ik een zen tuin.”
Tja, hij had wel de klok horen luiden, maar de klepel wist hij niet te vinden. Laat ik het zo stellen: het is een rustgevende binnentuin, maar het zen gehalte is niet om over naar huis te schrijven.
Om te beginnen is het geen wit grind of steen, het is grijs grit. Daar is niets mis mee, alleen het harkt toch wel lastig. Dan doen ze dan ook niet, gezien het onkruid en de dode dennenappels. Daar kan ik eventueel wel overheen stappen: zo zen ben ik nu zelf ook weer niet. Gemediteerd heb ik wel en soms doe ik dat nog wel een keer. Toch het opzoeken van contemplatieve stilte is niet echt mijn ding.
Niets is fijner dan zengevoel
Ik snap het gevoel wel: niets is fijner dan een gevoel van rust en kalmte te vinden. Daar hebben we niet per se zen voor nodig. De kloostertuinen hebben in principe hetzelfde effect: rust en kalmte in een omsloten ruimte waar de buitenwereld niet in doordringt. Je moet er voor open staan. Vikingen zagen er niets in en in 793 maakten ze korte metten met de contemplatieve stilte van de heilige plaats Lindisfarne, plunderden alle kerkschatten, branden de zaak plat, vermoorden alle monniken en de overlevende namen ze mee als slaaf. Niets geen zen gevoel voor hen.
Het nieuws dreunde razendsnel door de westelijke wereld en ze hadden niets eens mobieltjes.
Sauna binnentuin
Maar goed, we zitten in de binnentuin van de sauna, geen boeddhist of monnik te bekennen. Wel grijze koppen, die laten, net als wij, weinig zen zien. Het is geen zenplek, maar een plaats om uit te rusten en sowieso is het in een sauna rustig. Geen grote rotsblokken, geen zee van witte kiezelstenen, wel van alles wat je in een Japanse zentuin niet tegen komt. Dit is meer de Disney boeddhisme variant. Deze tuin biedt min of meer de rust die zo’n Japanse tuin uitstraalt. Dat lukt redelijk, dus waarom zou ik er verder een punt van maken. Kort door de bocht komt het erop neer dat ik niet van nep hou en dit is overduidelijk nep.
Wat doen die plastic witte lichtbollen in het grind? En die waterdraak kan ik niet echt een rustgevend element noemen. Die twee losse Boeddha’s die er vlak naast staan? Wat moet ik daarmee! Die stervende buxusbol wijst ook niet echt op veel aandacht voor de tuin. Het toppunt zijn de drie apen van horen, zien en zwijgen. Ook hier geldt weer: “het heeft wat met Japan te maken, dus ik zet ze gewoon in de tuin.”
Apen
Dat de monniken uit het heiligdom Nikko Toshogu geen ploeg samoerai hebben gestuurd om de boel kort en klein te slaan, snap ik niet. Apen zijn belangrijk is de religies van China en Japan, maar deze drie zijn echt een aanfluiting. De een heeft slecht één oog afgedekt, dus kijken doet hij wel degelijk. De ander bedekt zijn oren, maar half en luistert alles af. De laatste zwijgt helemaal niet, hij geeft alleen maar aan dat jij moet zwijgen. Wat op zich logisch is, want dit is een sauna. Toch is die laatste aap wel interessant: zijn staart speelt met zijn … , juist. En dat brengt me op de vierde aap, die er niet altijd bij is uit een gevoel van misplaatste preutsheid. Hij hoort er wel bij en ze noemen hem Shizaru. Die beeldt uit dat je geen kwaad mag doen door zijn handen op zijn buik en voor zijn geslacht te houden. In een sauna is er geen preutsheid; ik vermoed dat die tuinarchitect een beperkt budget had en daarom aap drie en vier in één aap heeft verenigd. Zoiets denk ik, gezien het staartgebruik van aap drie.
Tot rust zijn we in ieder geval gekomen.
Hier vindt je mijn contactformulier
Zo ga je naar mijn persoonlijke Facebook
Dit is mijn instagram account.
Op tiktok vind je me ook
Geef een reactie