Taxerend keken ze elkaar aan, kozen ze voor een samenzijn als verstandskeuze? Zoals die keuze altijd bij het volk plaats vond, uitzonderingen daargelaten. Ze droegen de bagage van hun ouders, die kozen voor de liefde en ze wisten alle twee hoe dat afliep.
Nu het die kant opging, bekeek Lugh zijn toekomstige woonomgeving met meer aandacht. De sfeer in de grote lichte woonkeuken met die dikke balken waaraan potten en pannen, klaar voor gebruik, hingen, sprak hem aan, hij hield van koken. De kruiden aan de zijkanten van de open ramen lieten bij de lichte wind die vanaf het park waaide hun geuren los. Met diezelfde wind drong het geluid van de koerende duiven de woonkeuken binnen. Hier en daar hing een amulet, niet overdreven veel. Hij was nieuwsgierig naar de kruiden in de tuin, maar dat kon wachten.
‘Ik zie geen heksenaltaar?’
Ze snoof minachtend. ‘Lugh, geloof jij in die onzin?’
Het korte gegrinnik liet horen hoe hij over die nonsens dacht. Lugh wist dat de heks van binnen zat, niet in kralen, een altaar of stenen in elementkleuren. O, het werkte wel, hij had het niet nodig en gezien haar reactie had Adina er net zomin behoefte aan.
‘Ik doe aan heksenkringen, lekker gezellig bijkletsen met de meiden, meer niet en als het met volle maan warm buiten is, dansen we in onze geboortejurkjes,’ ze glimlachte bij de gedachte.
‘Ik wil graag jullie dans met gitaarspel begeleiden.’
De uitgestoken tong was een duidelijk antwoord.
(Wordt vervolgd)
Bij Kobo vind je meer van mijn boeken/verhalen
Hier vind je mijn contactformulier
Zo ga je naar mijn persoonlijke Facebook
Dit is mijn Instagram account.
Geef een reactie