‘Dat is niet bepaald met finesse open maken van dat chique bureau,’ reageerde Adina met een lachje. Haar amulet hing ze met een zucht van opluchting om haar nek. ‘Klaar, gaan we? Thuis heb ik iets lekkers onder de kurk, daar is het de nacht voor.’
‘Er ligt een envelop met jouw naam, Adina O’Ryan,’ merkte Lugh op.
Adina had de envelop en naam donders goed gezien. Dat handschrift herkende ze van de weinige brieven die haar moeder bewaard had. Met deze brief wilde ze niets te maken hebben. Toch ritste haar vingers de envelop open, snel vlogen haar ogen over de tekst. ‘Dit schrijft die rotvent ”Adina, met lief mag ik niet beginnen, dat heb ik niet verdiend. Over enkele minuten heb ik een afspraak met mijn pistool, daarom wil ik je zeggen dat ik dingen liever anders had gezien en ik erken je als mijn dochter. Dat houdt in dat je mijn erfgename bent en eigenaresse bent van de helft van de fabriek. Verder leven is mij te zwaar, ik hield kort van je moeder. Toch blijft ze op me drukken. Die druk kan ik niet meer aan. Adieu en het spijt me”. Was getekend: Richard Cory.’
Lugh liet haar even alleen met haar gedachten.
Veel tijd had Adina niet nodig, resoluut knalde ze de la dicht met de brief erin.
‘Je laat de brief hier? Je pad naar rijkdom?’
‘Wat rijkdom, de echte rijkdom hangt om mijn nek. Ik wil helemaal niets van die vent. Ik ben boos op mijn moeder. Die rotvent keek niet naar mij of haar om, ze had zich erbij neer moeten leggen. Hoe kon ze dat amulet aan een gewoon mens geven, zij drukte niet op die Richard, de amulet drukte op hem en dat heeft die vent de dood in gejaagd. Mijn oma zei het al “je moeder heeft op emotioneel gebied het verstand van een steen.” Kom, we gaan.’
(Wordt vervolgd)
Bij Kobo vind je meer van mijn boeken/verhalen
Hier vind je mijn contactformulier
Zo ga je naar mijn persoonlijke Facebook
Dit is mijn Instagram account.
Geef een reactie