Duivelse pausen
Duivelse pausen wat zijn dat? De combinatie klopt nu niet meer, maar in de middeleeuwen en renaissance was een duivelse paus eerder regel dan uitzondering. Overspel…minnaressen …sensatie …moord …roof …seks, dat klinkt aantrekkelijk. Waar vind je dat? Bij de paus, misschien niet bij de huidige, maar wel bij de beroepsgroep.
Ik loop, voor een verhaal, tegen een lijst met Pausen op. Dat is een verbazingwekkend apart slag volk. De eerste vijfentwintig van hen zijn allemaal gemarteld: onthoofd, gekruisigd, verdronken met een anker om de nek, voor de leeuwen gegooid, in ieder geval niet prettig aan hun eind gekomen. Niet een vak met een voortreffelijke toekomst zou ik zeggen. Typisch een gevalletje roeping.
Pausen met een vreemde beroepsopvatting
In Rome staat de heilige stoel. Figuurlijk is die stoel heilig, veel billen, die ooit op die stoel zaten, kenden de betekenis van het woord sacraal beslist niet. Ze gedroegen zich niet als heilige boontjes, ze opereerden als duivelse heersers uit op eigen voordeel en genoegen. Ze waren te kwaadaardig, te bestiaal om ze het heilig kruis na te geven.
Het is leuk om over die smeuïge pausen te schrijven, want tjonge, jonge niets menselijk was de opvolger van Petrus vreemd. Dat de Heer geen tien plagen op hen afgestuurd heeft! Je zou toch verwachten dat de Heer op zijn minst een regen van zwavel eb vuur op de heilige stoel liet neerdalen. Niets van dat alles. Die man moet ontegenzeggelijk een engelengeduld hebben!
Aantrekkingskracht
Ze moorden elkaar bij wijze van spreken de tent uit. Wat trok die pausen aan in dat baantje. Simpel gezegd: macht en wat daarbij komt kijken. Minnaressen …sensatie …moord …roof …seks. Dat trekt vliegen, in dit geval pausen, als honing aan. Zolang ze op de stoel bleven zitten, leefden ze erop los.
Wil je meer lezen over de kerk, als Sodom en Gomorra in Rome? Klik hier. Het is als e-boek gratis te lezen bij Kobo-plus
Zo ga je naar mijn persoonlijke Facebook
Dit is mijn Instagram-account.
Geef een reactie