Zaterdag
‘Ik ga niet naar de begrafenis van die vent. In plaats daarvan is het vandaag is taartendag,’ zei Adina tegen haar kat, zwart natuurlijk. Elke rechtgeaarde heks had een zwarte kat. Ze maakte het gebaar dat haar oma haar geleerd had en zong als een rap: ‘Alles in de kom, alles in de kom. Daar staat de bloem, daar is de gist, daar komt het meel, daar breekt de chocoladereep, daar opent zich een ei, daar valt de suiker, daar stort een mespunt zout neer, daar schenkt de melk, daar pelt de mandarijn, daar smelt de boter en daar breekt een tweede ei.’
Tevreden keek ze in de gevulde grote bak. De rest moest ze zelf doen, een taart bakken, een lekkere taart, was doodgewoon handwerk, geen spreuken, gewoon goed bakken, zoals haar oma het haar geleerd had.
Haar handen kneedden en stompten het deeg, ze zong: ‘Crème tangerine and Montelimar, a ginger sling with a pineapple heart, coffee dessert, yes, you know it’s good news …’
Ze hield van de Beatles en het lied van George paste prima bij taart bakken. Met uurtje rijzen smokkelde ze een beetje. Oma zag het toch niet en ze schoof de taart in de oven.
Uit het park klonk merelzang, begeleid door gitaarklanken. Even vroeg ze zich af wat leidde in de melodie, de gitaar of de merel. Tot de taart haar aandacht opeiste.
Tevreden trok ze de satéprikker uit de taart. Het randje proefde ze alvast, voldaan likte ze haar lippen af, de taart smaakte heerlijk. De taart zou haar de begrafenis doen vergeten, dat wist ze zeker. Tegelijk was ze zich bewust van haar zelfbedrog, waarom dacht ze anders constant aan die begrafenis?
De taart koelde in de schaduw van de vensterbank.
(wordt vervolgd)
Bij Kobo vind je meer van mijn boeken/verhalen
Hier vind je mijn contactformulier
Zo ga je naar mijn persoonlijke Facebook
Dit is mijn Instagram account.
Geef een reactie