“Ma, laat me.” Gio voelde opnieuw de woede in zich opkomen.
“Wat laat me, er is niets mis met meubels maken. Wie denk je dat je bent? Ramses Shaffy? Omdat je met een gitaar wat hocus pocus kan laten zien? … Lees verder
“Ma, laat me.” Gio voelde opnieuw de woede in zich opkomen.
“Wat laat me, er is niets mis met meubels maken. Wie denk je dat je bent? Ramses Shaffy? Omdat je met een gitaar wat hocus pocus kan laten zien? … Lees verder
Eindelijk hoorde hij iets wat hij kon geloven. Het belangrijkste ontbrak. “Hoe heet hij?”
Wilma schudde spijtig haar hoofd. “We zijn te kort samen geweest. Hooguit twee weken. Ik ken hem alleen als Giuvanni van het woonwagenkamp.”
Was dit alles … Lees verder
Wilma nam een slokje likeur voor ze van wal stak. “Toen ik zeventien was, ontmoette ik hem in de bakkerij waar ik werkte. Hoe ging dat. Hij maakte grapjes, ik vond hem leuk, we gingen uit. De twee andere vriendjes … Lees verder
Misschien vergiste hij zich. Hij wist dat oom Joep de vader van zijn zus was. Oom Bram, de vader van zijn broer, volgde Joep op. De ooms Kees, Willem en Gerard stapten haar bedstee in. Nooit tegelijk, altijd als de … Lees verder
“Wat kunnen mij die kapotte glazen schelen, zo ga je als moeder niet met mijn gevoelens om. Ik wil nu de waarheid, niet opnieuw een verzonnen naam.”
“Jonge toch, laat het me je uitleggen. Ik was van plan het je … Lees verder
“Giuvanni.” Deze keer dramde Gio zo hard door dat, voor ze haar tong af kon bijten, de naam eruit floepte. In de korte stilte vroeg ze zich af hoe fel hij zou reageren.
“Je wist toch niet wie mijn vader … Lees verder
Mogelijk gemaakt door WordPress & Thema door Anders Norén