Woonkeuken
Nu het die kant opging, bekeek Lugh zijn toekomstige woonomgeving met meer aandacht. De sfeer in de grote lichte woonkeuken met die dikke balken waaraan potten en pannen, klaar voor gebruik, hingen, sprak hem aan, hij hield van koken. De kruiden aan de zijkanten van de open ramen lieten bij de lichte wind die vanaf het park waaide hun geuren los. Met diezelfde wind drong het gekoer van de duiven de woonkeuken binnen. Hier en daar hing een amulet, niet overdreven veel. Hij was nieuwsgierig naar de kruiden in de tuin. Dat kon wachten.
“Ik zie geen heksenaltaar?”
“Lugh, geloof jij in die onzin?”
Het korte gegrinnik liet horen hoe hij over die nonsens dacht. Lugh wist dat de heks van binnen zat, niet in kralen, een altaar of stenen in elementkleuren. O, het werkte wel, maar hij had het niet nodig en gezien haar reactie had Adina er net zo min behoefte aan.
“Ik doe aan heksenkringen, lekker gezellig bij kletsen met de meiden, meer niet en als het met volle maan warm buiten is, dansen we in onze geboortejurkjes,” ze glimlachte bij de gedachte.
“Ik wil graag jullie dans met gitaarspel begeleiden.”
De uitgestoken tong was een duidelijk antwoord.
Vanaf de bank had Venus hem in de gaten gehouden, af en toe zwiepte de dikke staart heen en weer, het lichaam lag al die tijd een beetje naar voren gebogen met de poten schrap alsof hij elk moment kon springen, af en toe een grom die uit z’n tenen leek te komen, die omhoog gebogen rug. Venus zag hem als een indringer wat hij natuurlijk was. Hier moest Lugh iets aan doen.
Tokkelend op de gitaar draaide hij zich naar Venus en zong:
“Denk aan de muizen die je vangt,
denk aan de poezen die je neemt,
denk aan de kater waarmee je vecht,
denk aan de kater waarvan je verliest,
denk aan mij,
denk aan de sterkste kater
en geef het op ….”
De laatste klanken liet Lugh langzaam wegsterven en toen liet hij de gigantische kater vanuit zijn lijf Venus bespringen. Dit gevecht ging Venus niet aan, hij smeerde hem, de dichtregel achterna over die poezen.
Adina had het met belangstelling gevolgd: “Hij komt terug?”
“O ja, maak je geen zorgen, hij vindt de afleiding die hij zoekt en is voortaan aardig voor mij. Waarom heeft die kat een vrouwennaam?”
“O, dat leek mij geinig, die kat is een beetje van god los en ik vond de naam van de naakte Venus passend. Over naakte godinnen gesproken, kom mee naar boven, we gaan de runen werpen.”
De runen vielen gunstig. Natuurlijk, Adina wierp ze zelf, de uitkomst stond vast. De runen bezegelde de overeenkomst, de oma van Adina gaf haar zegen en een half uurtje verder kenden ze elkaar in de Bijbelse betekenis.
De schemering viel in vóór Adina en Lugh beneden het avondeten gebruikten aan de grote olijfhouten keukentafel. Twee grote, kerkdikke brandende kaarsen gaven voldoende licht om hun mond te vinden en anders deed hun neus het werk. De taart rook heerlijk tot de schaal leeg was. Adina vond deze avond een mooie gelegenheid om het gebak op te eten en Lugh vond het prima, hij at alles op spruitjes na, bovendien smaakte de taart fantastisch.
Lugh had gevonden wat hij zocht, een vrouw van het volk, hij voelde zich op z’n gemak bij haar en dat was voor een overeenkomst tussen twee leden van het volk al heel wat. Ze boeide hem, met plezier gaf hij haar die drie kinderen en daarna zag hij hoe het verder liep. Deze vrouw en deze plek kon de reisdrift misschien de baas en wie weet, ging hij hechten aan de kinderen.
Adina had wat ze wilde hebben, een vent van het volk en Lugh leek haar een goede vader van haar toekomstige drie kinderen. Hij had gaven, was vriendelijk, leuk, ze kon met hem praten en hij zag er goed uit. Voorlopig was ze tevreden met haar keuze. De toekomst bleef natuurlijk ongewis met twee mensen van het volk, misschien reisde hij verder. Tenslotte leidde hij zijn eigen leven.
Venus had er vrede mee, hij lag in de mand naast de kachel te slapen, niets geen hoge rug of blazen tegen Lugh.
WORDT VERVOLGD ( deel een, deel twee, deel drie, deel vier)
Hier vindt je mijn contactformulier
Zo ga je naar mijn persoonlijke Facebook
Dit is mijn instagram account.
3 pingbacks