Ik heb een zwak voor de Vikingen, al sinds de strips van Eric de Noorman. Hans Kresse (de tekenaar) sloeg af en toe de plank mis. Zo hadden Vikinghelmen geen hoorns. Hun doden op brandende drakkars naar het Walhalla Sturen? Ja ja. Volgens Wikipedia werd in de Vikingtijd een schip van ongeveer dertig meter in zeven maanden voltooid. Dat stuur je echt niet brandende de zee op. Van sommige Vikingverhalen klopt helemaal niets.
Maar oude verhalen hebben vaak een kern van waarheid.Er bestaat een eeuwenoude kroniek, de Sverris saga, over de 12de-eeuwse Noorse koning Sverre Sigurdsson. Volgens de Oudnoorse verzen plunderde een vijandelijk Vikingleger zijn burcht. Het kasteel werd met de grond gelijkgemaakt en al zijn schepen gingen in vlammen op. Als afscheidscadeautje gooiden ze een lijk in een waterput, gevolgd door een lading stenen, om het water voor de overgebleven bewoners onbereikbaar te maken. Is het waar gebeurd of is het een dichterlijk verzinsel?
Vermoedelijk is het echt gebeurd. In 1938 vonden archeologen namelijk een skelet, bedekt met stenen, in een uitgegraven waterput, op de plek waar vroeger het kasteel van de koning had gestaan.
Niet zo lang geleden onderzocht een groep Noorse en IJslandse onderzoekers door middel van koolstofdatering het skelet. Wat ik dan denk, is: arme man, vermoord, bedolven met stenen, opgegraven, neergelegd op allerlei onderzoektafels, met instrumenten behandeld, maar geen behoorlijke begrafenis. Ik hoop voor hem dat hij op tijd het Walhalla bereikt heeft.
Hoe dan ook, de Noorman moet tussen 1153 en 1277 overleden zijn. De plundering van het kasteel gebeurde volgens de sage in 1197. De archeologische vondst komt overeen met de saga. Volgens de wetenschappers is de kans op toeval bijna nul. En als hij echt in de put is gegooid, kunnen andere delen van de sage ook waar zijn.
Het is niet de eerste keer dat een vondst eeuwenoude geschiedschrijving of in dit geval geschiedvervalsing een ander beeld geeft. Neem bijvoorbeeld Richard III. Hij was zo ongeveer de meest verguisde koning uit de Engelse geschiedenis. Hij was een wreedaard en moordenaar, die zijn eigen neefjes zou hebben laten vermoorden om op de troon te komen. Althans, dat beweerden zijn politieke tegenstanders en Shakespeare in zijn toneelstuk Richard III. Daarin was de koning een vuige moordenaar, een monster naar geest en zelfs naar lichaam. Als je even nadenkt, klopt dat natuurlijk niet. Met een bochel, een lamme arm en loensende ogen is een zwaard hanteren op het slagveld tamelijk lastig. Recent infrarood en röntgenonderzoek heeft uitgewezen dat portretten van Richard later werden overgeschilderd om de nieuwe waarheid te ondersteunen. Ook toen bestond al fakenieuws of in goed Nederlands liegnieuws.
Ze hadden nogal moeite om hem, met al die lichamelijke beperkingen, op het slagveld dood te krijgen. Op zijn schedel vonden ze acht wonden van zwaardslagen en een hellebaard. Die heet niet voor niets zo. En tussen die slagen door zou hij ook nog geroepen hebben ‘A horse! A horse! My kingdom for a horse!’ Maar goed, dood was hij. Verdwenen uit de geschiedenis deed hij niet.
Hij werd begraven in Leicester. De kerk en zijn graf werd gesloopt en in de tijd raakte de locatie van de kerk verloren. Enthousiastelingen en verre nazaten van de koning wilden hem vinden en kwamen uit op een parkeerplaats in Leicester. Daar vonden ze een geraamte met een scheefgegroeide ruggengraat. Een DNA-profiel bleek een match te hebben met dat van een afstammeling van Richard III. Uiteindelijk kreeg hij (Richard niet die afstammeling) een begrafenis in de kathedraal van Leicester.
Ik wil niet vervelend zijn, maar de oude Egyptenaren zorgden een stuk beter voor hun overleden vorsten.
Hier vind je mijn contactformulier
Zo ga je naar mijn persoonlijke Facebook
Dit is mijn Instagram account.
Geef een reactie