Ali Baba

Ali Baba

Ali Baba heb ik altijd een leuk sprookje gevonden. Van veel sprookjes weten we niet precies wanneer ze zijn ontstaan. Van generatie op generatie vertellen ouders ze aan hun kinderen. Tot zover is er niets aan de hand maar ongeveer vanaf zestienhonderd schrijven mensen ze op. Met als gevolg dat de tere kinderziel hoognodig beschermd moet worden tegen het rauwe, brute geweld ten opzichte van vrouwen, minderheden, de medemens in het algemeen of dieren. De sprookjes worden gladgestreken. Hans Christian Andersen en de gebroeders Grimm zijn die eerste gladstrijkers, Walt Disney doet het, niet eens dunnetjes, over. De restanten mag je suikerzoet noemen. Mijn helse sprookjes gaan terug naar de oorsprong. Ali Baba is daar een voorbeeld van.

Citaat

“Roxanne, ik wil met Saroya trouwen.”

“Ali, hou toch eens op met dat gezeur. Je weet wat mijn prijs is voor Saroya. 50 goudstukken wil ik voor haar. Dan is je jouw slavin en mag je met haar doen wat je wilt. Hahaha.” Roxanne vond zichzelf erg grappig, maar dan….

“Een, twee, drie, vier…,” en Ali telde voor de verbaasde ogen van Roxanne en zijn broer Darius 50 goudstukken neer. Zijn broer Darius vond het prachtig, van het lachen sloeg hij op zijn knieën. Dat Roxanne hem vernietigend aankeek, kon hem niet schelen.

Teleurgesteld bekeek Roxanne de stapel goudstukken. Nijdig wenkte ze een bediende: “Haal de slavin Saroya.”

“ik wil ook graag een eigendomsbewijs; ik heb niet zoveel zin om straks van diefstal van een slavin beschuldigd te worden.”

Woest was Roxanne dat Ali haar doorzag, want ze was van plan om hem van diefstal te beschuldigen. Pisnijdig schreef ze het eigendomsbewijs en zette haar handtekening. In de tussentijd kwam de bediende terug met Saroya. Roxanne wierp het eigendomsbewijs voor de voeten van Ali en tegen Saroya zei ze: “Ali is je nieuwe baas, hij kan doen en laten met je wat hij wil. Je gaat direct met hem mee, ik wil je niet meer zien.”

Citaat de dans van de zeven sluiers

Verbaasd en zwijgend liep Saroya met Ali mee, een paar passen achter hem, zoals een slavin hoorde te doen. Thuisgekomen nam Ali Saroya in zijn armen: “je bent nu van mij, morgen maak ik je een vrije vrouw en dan gaan we trouwen als je dat wil. Wil je dat?”

“Natuurlijk wil ik met je trouwen gekkie. Dat wil ik al heel lang. Hoe heb je me vrij kunnen kopen?”

“Dat vertel ik je morgen. Vandaag ben je mijn slavin en ik wil graag dat je de dans van de zeven sluiters voor mij danst. Je weet hoe dat moet. “

Saroya glimlachte, met plezier en vol overgave danste ze voor Ali, haar vent, de dans van de zeven sluiers. De sensuele, gracieuze bewegingen, de wervelende sluiers, het lang vasthouden van de sluiers, dan het langzaam laten vallen, een voor een, van de sluiers, het glijden van het kaarslicht langs haar lichaam: het liet Ali duidelijk niet onberoerd.

Toen de laatste sluiter was gevallen, draaide Saroya zich voor zijn ogen rond en kwam tegen hem aan staan. Zwoel fluisterde ze: “Zo goed, mijn heer en meester en wat nu verder?”

Wil je meer lezen over de helse sprookjes? Deze link leid je naar Kobo.

Hier vind je mijn contactformulier

Zo ga je naar mijn persoonlijke Facebook

Dit is mijn Instagram account.

Op TikTok vind je me ook