Vanuit mijn binnenzak gooi ik de envelop in haar schoot. De vijfhonderd euro maken indruk. ‘Waarom heb je zoveel geld op zak?’
‘Ik ben chirurg en werk soms buiten de lijnen, als je begrijpt wat ik bedoel. De rest krijg je thuis.’ Meer ben ik niet van plan haar te vertellen over mijn illegale verdiensten van die avond.
Het jasje glijdt van haar af. De kwart cup bh tilt haar borsten omhoog en laat haar tepels zien als belofte voor wat komt. In de kleine ruimte laait een broeierige sfeer op, zeker als ze haar bh naar beneden schuift. Haar tong glijdt langs haar lippen en haar hand streelt tussen mijn benen. ‘Zal ik alvast beginnen?’ Haar stem klinkt zacht en warm.
Ik knik.
‘Emma, we komen in mijn straat. Blijf laag. Ik heb geen zin in geroddel.’
Met haar mond vol kan ze geen antwoord geven. Trillend draai ik de garage in. Mijn hand ligt op haar hoofd en zwaar ademend wacht ik op haar eindspel en de klik van de garagedeur.
Haar hoofd komt omhoog ‘En, ben ik het geld waard?’
‘Ja.’ Het is voor Emma een goed antwoord. Voor mij betekent het iets anders dan de waardering voor het vakkundige gebruik van mond en tong.
‘Wacht even, ik moet wat pakken.’ Het ongezien uit de dokterstas in de kofferbak halen is geen probleem. Met mijn hand achter de rug open ik haar deur.
‘Charmant, een heer.’
Ik klem haar vast, de protestgeluiden onderdruk ik met de doek lachgas. Snel sleep ik haar de kelder in. Een duw op de juiste plaats en de tweede kelder opent zich. Half dizzy verzet ze zich. Tevergeefs en de boeien aan armen en benen houden haar vast op de operatietafel. Zo laat ik haar liggen. De geluiddichte deur smoort het gillen. Ik ga naar boven. Lydia slaapt misschien nog niet.
‘Hallo schat, ik heb op je gewacht.’
De naaktheid in het openhangende bedjasje, de wijnkoeler en de kaasjes vertellen me waar Lydia op wacht. Haar omhelzing is een verlokking. Mijn handen glijden over plekken waar ze graag vertoeven. ‘Lief, het kan niet. Eerst komt het werk en dan het plezier.’
‘Wat bedoel je?’ Verbazing gemengd met teleurstelling klinkt door in haar stem.
‘Ik heb twee nieren. Ik maak de kelder klaar.’
De tegenvaller van het niet doorgaan van haar voornemen is vergeten en direct slaat ze opnieuw haar armen om me heen. ‘Heerlijk. Dat wordt een lange, dure vakantie. Vrijen komt straks. Is er risico?’
‘Nauwelijks. Het is een hoer, een mooie. Ze stond verregend langs de weg.’ Ik vind het niet nodig uit te wijden over haar optreden tijdens de autorit.
‘Die wordt vermist.’
‘Ja, natuurlijk. Dat is geen probleem, alles van haar gaat de oven in. De vent die haar de auto uitgooide, draait hiervoor op. Jij belt Jaap. Twee blikken kidneybonen, tien per stuk, over drie uur bij de verffabriek. Dat snapt hij. Kom me daarna helpen.’
Hier vind je mijn contactformulier
Zo ga je naar mijn persoonlijke Facebook
Dit is mijn Instagram-account.
Geef een reactie