Zwartzand drie

Zwartzand deel drie

Michiel had heftig last van zijn gevoelens op een zwartzanddag, zoals vandaag. In de loop der jaren leerde hij dat tegen het zwart in het hoofd, een ding hielp: het strand en de zee. Strand, zee en naakte mensen hadden een kalmerende uitwerking op hem. Het zwart veranderde in grijs, als het ware een combinatie van het gele zand, de blauwe lucht en het grijsblauwe water. Al in de duinen voelde hij dat het strand de zee riep, de zee die eeuwig kwam, hem opnam en in de stilte van het water zijn hoofd genas.

Hier kende niemand hem als “Michiel, debiel.” Mensen gedroegen zich op het strand losser. Het had vast iets te maken met het ontbreken van kleding op het naaktstrand. Mensen accepteren hem, ze zagen simpelweg niet dat hij anders was. Het kwam, vermoedde hij, door zijn figuur, de mensen zagen een mooie jonge vent van een jaar of achtentwintig. Zo’n sixpack telde op het strand, dat gaf status. Hij had een goedgevormd stevig figuur, was zwaar geschapen, had een kop met mooi blond haar en grijze ogen: het trok vrouwen aan. Michiel legde de uitgetrokken kleding altijd bij een groepje mooie jonge vrouwen en hij voelde hun blikken op zijn naakte sportfiguur.

De klok draaide langzaam verder, hij nam een tweede kop koffie. Het strand moest nog wachten.

Het strand, de zee, de golven, het werkte als medicijn zonder bijverschijnselen. Het getrainde lijf dook zo vaak als Michiel zin had in de zee, steevast kwam hij beplakt met fijn zand het water uit. Het zand zat tussen de tenen en niet alleen daar, zand vond overal een plek op het lijf. Rustig, onverschillig rondkijkend kwam hij na een half uur de zee uitwaden, zich losmakend van het verlangend aan hem trekkende water.

Op z’n gemak droogde hij zich af en poetste het zand weg. Bijna altijd scoorde hij, soms al bij het afdrogen van het druipnatte lijf. Sommige vrouwen wilden direct met hem het duin in. Die uitnodiging weigerde hij categorisch, hij deed het alleen met condoom en in een hotel.

Discreet draaide hij het hoofd weg als Nicole, Lisette of Mees de kamer betaalde. Klachten kreeg hij nooit, hij gaf ze aandacht, passie en een lange, verdomd lekkere vrijpartij. Namen onthouden kon hij niet en alles wat hij vroeg was een foto als tegenprestatie.

Thuis tegen de muur hingen, gegroepeerd om die grote met schelpen begroeide plank die hij van het strand had meegenomen, de foto’s van de naakte vrouwen in houdingen die ze zelf kozen.

Hier vind je mijn contactformulier

Zo ga je naar mijn persoonlijke Facebook

Dit is mijn instagram account.

Op TikTok vind je me ook