Heilige pausen2
Niet met paus nummer twee, maar met paus nummer zesendertig, Liberius, is iets vreemds aan de hand. Voor de katholieke kerk is hij niet heilig, voor de orthodoxe kerk is hij wel heilig. Rara, hoe kan dat?
Wat moet ik als gelovige met een halve heilige? Daar heb ik niets aan. Een glas is halfvol of halfleeg, bij een heilige gaat dat niet op. Je bent heilig of niet, half heilig bestaat niet.
Die heiligheid wordt leuk bij nummer zevenendertig, paus Damasus: hij is aangeklaagd voor moord en berucht om de decadente banketten waar hij dol op is. Bovendien plakt aan zijn heilige billen een aanklacht wegens overspel. Kijk, met zo’n paus kan je lachen.
Functie
Dat die heiligverklaring min of meer bij de functie hoort, als het ware een soort bonus, net als bij bankiers, ergo niet verdiend, blijkt uit het gebeuren rond paus nummer tweeënveertig, de Heilige Bonifatius en diens tegenpaus Eulalius.
Het verhaal is als volgt; de paus van dienst overlijdt en de prelaten moeten een nieuwe opvolger voor Petrus kiezen. In die tijd kent de kerk verschillende geloofsrichtingen. De ene richting kiest Bonifatius en de andere richting kiest Eulalius. Het is een geestelijk conflict, toch vermoed ik dat het meubilair door de zaal vliegt en een keuze maken krijgen de twee kampen niet voor elkaar. Ze roepen de keizer te hulp, die krabt zich op de kop en weet het niet direct, hij zegt: “Jullie twee blijven uit Rome tot ik een beslissing genomen heb.” Die oen Eulalius komt toch terug. Tja, hij reikt zelf de keizer de oplossing aan en die zegt: “jij luistert niet! Bonifatius is de volgende paus, lekker puh.”
Bonifatius is paus en bijgevolg later heilig, dit in tegenstelling tot Eulalius, die de heiligheid op zijn buik kan schrijven.
Anastasius II
En in de zoektocht naar heiligheid komen we paus nr. vijftig, Anastasius II, tegen. Wat is daarmee? Niets bijzonders, alleen hij is niet heilig. Ineens in een reeks van heilige pausen, is daar een paus die de bonus niet krijgt! Die moet iets heel verschrikkelijks gedaan hebben om dat heilige kaartje voor Petrus mis te lopen. Ik bedoel zelfs nummer zevenendertig, paus Damasus, is heilig verklaard ondanks diens liederlijke levenswandel. Ergens in de diepe kelders houdt het Vaticaan dat duivelse gedrag van Anastasius II achter slot en grendel goed verborgen.
Na nummer vijfenvijftig neemt het aantal heilige pausen drastisch af. Regels bepalen dat die heiligheid voortaan alleen komt als aan de kerkvader iets edels of reins is toe te schrijven.
Boek
Wat niet afneemt, maar daarentegen toeneemt, is het menselijk gedrag: moord, doodslag, bij andermans vrouw in bed kruipen, kinderen, diefstal, woekerpraktijken, macht verwerven. Je kan het zo gek niet bedenken en ze doen het allemaal, de goeden niet te na gesproken. Wil je meer lezen over de kerk, als Sodom en Gomorra in Rome? Klik hier. Het is als e-boek gratis te lezen bij Kobo-plus
Hier vind je mijn contactformulier
Zo ga je naar mijn persoonlijke Facebook
Dit is mijn Instagram-account.
Geef een reactie